Σε αυτήν τη μελέτη, συμμετείχαν 948 ασθενείς που νοσηλεύτηκαν λόγω γαστρεντερικής αιμορραγίας κατά τη διάρκεια της από του στόματος αντιπηκτικής αγωγής για οποιαδήποτε ένδειξη και παρακολουθήθηκαν έως και 2 χρόνια μετά το επεισόδιο για υποτροπιάζουσα μείζονα ή κλινικά σχετική μη μείζονα αιμορραγία, φλεβική ή αρτηριακή θρομβοεμβολή και θνησιμότητα. Οι ασθενείς έλαβαν ανταγωνιστές της βιταμίνης Κ (n = 531) ή νεώτερα από του στόματος αντιπηκτικά (n = 417). Σε χρονοεξαρτώμενη ανάλυση, η αντιπηκτική αγωγή συσχετίστηκε με υψηλότερο κίνδυνο υποτροπιάζουσας κλινικά σχετικής αιμορραγίας, αλλά χαμηλότερο κίνδυνο θρομβοεμβολής και θανάτου. Η προηγούμενη αιμορραγία, ο δείκτης μείζονος αιμορραγίας και ο χαμηλότερος ρυθμός σπειραματικής διήθησης συσχετίστηκαν με υψηλότερο κίνδυνο υποτροπιάζουσας αιμορραγίας. Η συχνότητα επαναλαμβανόμενης αιμορραγίας αυξήθηκε μετά την επανέναρξη της αντιπηκτικής αγωγής, ανεξάρτητα από το χρόνο επανέναρξης. Συμπερασματικά, η αντιπηκτική αγωγή μετά από γαστρεντερική αιμορραγία σχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο θρομβοεμβολής και θανάτου, αλλά υψηλότερο κίνδυνο επαναλαμβανόμενης αιμορραγίας, όπου το τελευταίο φάνηκε να επηρεάζεται πρωτίστως από τα χαρακτηριστικά του ασθενούς και λιγότερο από τον χρόνο επανέναρξης της αντιπηκτικής αγωγής.
Link άρθρου: Recurrent bleeding and thrombotic events after resumption of oral anticoagulants following gastrointestinal bleeding: Communication from the ISTH SSC Subcommittee on Control of Anticoagulation. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/jth.15476)