Ενώ είναι γνωστή η συσχέτιση τροπονίνης (cTn) και δυσμενoύς πρόγνωσης στους ασθενείς με υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια (HC), υπάρχει έλλειψη επαρκών επιβεβαιωτικών δεδομένων.
Πραγματοποιήθηκε μια προοπτική, 5ετή μελέτη παρακολούθησης 135 ασθενών με HC που συμμετείχαν σε ένα εθνικό πολυκεντρικό πρόγραμμα. Υποβλήθηκαν σε κλινική εκτίμηση, μαγνητική καρδιάς -MRI (cine, LGE και T2-weighted imaging) και υπολογισμό βιοδεικτών (υψηλής ευαισθησίας cTnT (hs-cTnT), N-terminal pro-B-type νατριουρητικό πεπτίδιο, , soluble tumorgenicity suppressor-2, Galectin-3, Growth differentiation factor-15, C-terminal Propeptide of Type I Collagen (CICP)).
Αυξημένα θεωρήθηκαν τα επίπεδα τροπονίνης ≥14ng / L. Πρωτεύοντα σημεία της μελέτης αποτέλεσαν τα παρακάτω: αιφνίδιος καρδιακός θάνατος, θάνατος που σχετίζεται με καρδιακή ανεπάρκεια, θάνατος που σχετίζεται με εγκεφαλικό επεισόδιο, νοσηλεία λόγω καρδιακής ανεπάρκειας, νοσηλεία για εγκεφαλικό επεισόδιο, εμμένουσα κοιλιακή ταχυκαρδία (VT), δόκιμη εκφόρτιση απινιδωτή, επιδείνωση λειτουργικού σταδίου καρδιακής ανεπάρκειας σε NYHA III-IV.
Η hs-cTnT αυξήθηκε σε 33 από 135 (24%) ασθενείς με HC. Κατά τη διάρκεια μιας μέσης παρακολούθησης 5,0 ετών (IQR: 4,9-5,1). Χρησιμοποιήθηκε Cox regression ανάλυση. Η αυξημένη hs-cTnT συσχετίστηκε μονομερώς με το πρωτεύον τελικό σημείο (HR: 3,4 (95% CI: 1,4-8,7, p = 0,009). Άλλοι παράγοντες που συσχετίστηκαν με το κύριο τελικό σημείο αποτέλεσαν το θηλυκό φύλο, η προηγηθείσα συγκοπή, το ιστορικό μη εμμένουσας κοιλιακής ταχυκαρδίας, το μειωμένο κλάσμα εξώθησης LV (<50%) και το CICP. Σε πολυμεταβλητή ανάλυση, η αυξημένη hs-cTnT παρέμεινε ανεξάρτητα συνδεδεμένη με την έκβαση (aHR: 4,7 (95% CI: 1,8-12,6, p = 0,002).
Συμπερασματικά, αυτή η 5ετής μελέτη παρακολούθησης είναι η πρώτη που επιβεβαιώνει τη δυσμενή πρόγνωση ασθενών με υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια και αυξημένα επίπεδα hs-cTnT.
Εκτός από τους καθιερωμένους προγνωστικούς δείκτες, η τροπονίνη (cTn) φαίνεται ότι είναι ένας βιοδείκτης, που ενδεχομένως θα τροποποιήσει τη διαστρωμάτωση κινδύνου ασθενών με HC στο μέλλον.
Βιβλιογραφία:
Am J Cardiol 2021;00:1−5
Επιμέλεια:
Αγγελική Ζαχαράκη
Καρδιολόγος
Ηράκλειο