Οι ασθενείς με επιπλοκές κατά τη διάρκεια της επέμβασης παίρνουν συχνά και πάλι βάρος.
Μετά από μια χειρουργική μείωση του στομάχου, οι ασθενείς με παχυσαρκία συνήθως χάνουν γρήγορα βάρος και ο μεταβολισμός τους ομαλοποιείται. Τώρα μια μελέτη από τη Σουηδία δείχνει ότι ένα χρόνο μετά τη χειρουργική επέμβαση, η επίδραση στο μεταβολισμό έχει εξανεμιστεί σε πολλούς ασθενείς.
Η χειρουργική μείωση του στομάχου ή η γαστρική παράκαμψη είναι διαδικασίες της λεγόμενης βαριατρικής χειρουργικής. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μείωση του βάρους πολύ παχύσαρκων ατόμων. Επιπλέον, αυτό το είδος χειρουργικής επέμβασης έχει συχνά θετική επίδραση στις ασθένειες που σχετίζονται με το βάρος, όπως ο διαβήτης τύπου 2. Ωστόσο, είναι πιθανές οι επιπλοκές κατά τη διάρκεια της επέμβασης, οι ασθενείς πρέπει να περιθάλπονται εντατικά μετά – και συχνά παίρνουν ξανά βάρος κάποια στιγμή, αφού αρχικά έχουν χάσει πολύ βάρος.
Μια ομάδα με επικεφαλής την Oksana Rogova από το Πανεπιστήμιο Lund διερεύνησε τώρα πώς αλλάζει ο μεταβολισμός ως αποτέλεσμα της βαριατρικής χειρουργικής επέμβασης και πόσο διαρκούν αυτές οι αλλαγές σε 148 ασθενείς και δημοσίευσε τα ευρήματά της στο επιστημονικό περιοδικό “Obesity”.
Όλοι οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν παχύσαρκοι και είχαν υποβληθεί σε γαστρική παράκαμψη Roux-en-Y. Ωστόσο, μόνο 26 άτομα είχαν διαβήτη τύπου 2. Πριν από την επέμβαση και 2, 12 και 60 μήνες μετά, προσδιορίστηκε σε όλους τους συμμετέχοντες το λιπιδαιμικό προφίλ και το λεγόμενο μεταβολικό, που αποτελεί ένα είδος καταγραφής της κατάστασης της συνολικής μεταβολικής απόδοσης.
Μετά την – αναμενόμενη – έντονη μεταβολή των μεταβολιτών στο αίμα, η οποία υποδήλωνε ριζική αλλαγή του μεταβολισμού, τα επίπεδα προσέγγισαν γρήγορα και πάλι το επίπεδο πριν από την επέμβαση και έφτασαν σε αυτό το επίπεδο σε ορισμένους συμμετέχοντες μετά από μόλις ένα έτος. Αυτή η ανάκαμψη δεν μπορούσε ακόμη να φανεί στην εξέλιξη του βάρους: Ακόμη και πριν οι συμμετέχοντες πάρουν ξανά βάρος μετά την αρχική απώλεια βάρους, ο μεταβολισμός τους λειτουργούσε όπως και πριν από την επέμβαση.
Ο επικεφαλής συγγραφέας καθηγητής Dr. Peter Spégel συνοψίζει τα αποτελέσματα της μελέτης όσον αφορά τον διαβήτη τύπου 2 σε σχετική ανακοίνωση ως εξής: “Ο κίνδυνος διαβήτη τύπου 2 μειώνεται απότομα σε άτομα χωρίς τη νόσο μετά από χειρουργική επέμβαση, αλλά αυξάνεται και πάλι ένα χρόνο αργότερα. Στα άτομα που έχουν ήδη διαβήτη τύπου 2 κατά τη στιγμή της χειρουργικής επέμβασης, η κατάσταση βελτιώνεται αρχικά, πριν επιδεινωθεί με την πάροδο του χρόνου, ωστόσο”.
Συνοψίζοντας, η μελέτη αυτή δείχνει ότι η μόνιμη ομαλοποίηση του μεταβολισμού μέσω της βαριατρικής χειρουργικής δεν είναι επιτυχής, τουλάχιστον σε ορισμένους από τους ασθενείς.