Η διαφορική διάγνωση της αρχόμενης διατατικής μυοκαρδιοπάθειας (DCM) με οριακά καλή συστολική λειτουργικότητα από την αθλητική καρδία με ήπια διάταση της αριστερής κοιλίας (LV) και κλάσμα εξώθησης LV < 55% (γκρίζα ζώνη) αποτελεί μια πρόκληση. Η παρούσα μελέτη αξιολογεί διάφορες παραμέτρους, προκειμένου να διαφοροδιαγνώσει αυτές τις δύο οντότητες.
Μέθοδος:
35 ασυμπτωματικοί άνδρες με ιστορικό DCM, 25 άνδρες αθλητές στην «γκρίζα ζώνη» και 24 άνδρες αθλητές με φυσιολογικό κλάσμα εξώθησης LV, υποβλήθηκαν σε μέτρηση NT–proBNP, ΗΚΓ και δυναμικό υπερηχοκαρδιογράφημα με άσκηση. Οι αθλητές της γκρίζας ζώνης και οι ασθενείς με DCM υποβλήθηκαν σε μαγνητική τομογραφία καρδιάς (CMR) και παρακολούθηση με Holter ρυθμού.
Αποτελέσματα:
Οι μόνες διαφορές μεταξύ των αθλητών γκρίζας ζώνης και της ομάδας ελέγχου ήταν οι μεγαλύτερες διαστάσεις της αριστερής κοιλίας και το χαμηλότερο κλάσμα εξώθησης LV. Κανένας από τους αθλητές της γκρίζας ζώνης δεν είχε αυξημένο NT-proBNP, έκτοπη αρρυθμιολογική δραστηριότητα ή καθυστερημένη ενίσχυση γαδολινίου στη CMR. Αυτά τα χαρακτηριστικά απουσίαζαν επίσης στο 71%, 71% και 50% των ασθενών με DCM, αντίστοιχα. Το 95% των αθλητών γκρίζας ζώνης και το 60% των ασθενών με DCM είχαν φυσιολογικό ΗΚΓ.
Κατά τη δυναμική ηχοκαρδιογραφία άσκησης, το 96% των αθλητών της γκρίζας ζώνης αύξησε το κλάσμα εξώθησης LV κατά > 11% από την έναρξη έως την μέγιστη άσκηση, σε σύγκριση με το 23% των ασθενών με DCM (p <0,0001).Μέγιστο επιτευχθέν κλάσμα εξώθησης LV > 63% παρατηρήθηκε στο 92% των αθλητών της γκρίζας ζώνης σε σύγκριση με το 17% των ασθενών με DCM (p <0,0001).
Η αδυναμία αύξησης του κλάσματος εξώθησης LV > 11% από την έναρξη έως το μέγιστο της άσκησης ή η αδυναμία επίτευξης μέγιστου κλάσματος εξώθησης LV > 63% είχε ευαισθησία 77% και 83%, αντίστοιχα, και ειδικότητα 96% και 92%, αντίστοιχα, για την πρόβλεψη DCM.
Συμπέρασμα:
Η δυναμική ηχοκαρδιογραφία άσκησης υπερτερεί έναντι των παραμέτρων που χρησιμοποιήθηκαν για τη διαφορική διάγνωση μεταξύ αθλητών γκρίζας ζώνης και ασυμπτωματικών ασθενών με DCM. Τα ευρήματά απαιτούν περαιτέρω επικύρωση από μεγαλύτερες μελέτες.
Τι είναι ήδη γνωστό:
► Η διατατική μυοκαρδιοπάθεια είναι μια αναγνωρισμένη αιτία αιφνιδίου θανάτου σε νεαρούς αθλητές. Είναι επίσης γνωστό, ότι περίπου το 11% των αθλητών αντοχής παρουσιάζουν διάταση της αριστερής κοιλίας με οριακά καλό κλάσμα εξώθησης, κατάσταση που μπορεί να προσομοιώνει DCM. Υπάρχει λοιπόν μια γκρίζα ζώνη μεταξύ της φυσιολογικής αναδιαμόρφωσης της αριστερής κοιλίας λόγω άσκησης και της DCM, όπου η εσφαλμένη παρερμηνεία έχει δυνητικά σοβαρές συνέπειες.
Τι νέο προσθέτει αυτή η μελέτη;
► Αποδείχθηκε ότι η αδυναμία αύξησης του κλάσματος εξώθησης LV > 11% από την ηρεμία έως το μέγιστο της άσκησης και η αδυναμία αύξησης του κλάσματος εξώθησης LV > 63% στο μέγιστη της άσκησης κατά τη δυναμική ηχοκαρδιογραφία υποδηλώνει DCM με υψηλή ευαισθησία περίπου 80% και ειδικότητα > 90%.
Επηρεάζεται η καθημερινή κλινική πρακτική;
► Μια λανθασμένη διάγνωση DCM σε έναν αθλητή γκρίζας ζώνης μπορεί να τον οδηγήσει σε αναίτιο αποκλεισμό από τον αθλητισμό.
Αντιστρόφως, μια εσφαλμένη διάγνωση αθλητικής καρδιάς σε άτομο με αληθή ήπια DCM στερεί από τον ασθενή φαρμακευτική αγωγή με προγνωστική αξία και παρέχει ψευδή διαβεβαίωση απουσίας νόσου.
Η συνεισφορά της δυναμικής ηχοκαρδιογραφίας στη διαφορική διάγνωση των δύο οντοτήτων είναι πολλά υποσχόμενη, αλλά απαιτείται επικύρωση από μεγαλύτερες μελέτες.
Βιβλιογραφία:
Differentiation Between Athlete’s Heart and Dilated Cardiomyopathy in Athletic Individuals
Heart. 2020 Apr 27;heartjnl-2019-316147.
doi: 10.1136/heartjnl-2019-316147