Στην πολυκεντρική μελέτη 3604 ασθενείς (μέση ηλικία 41 έτη, 2/3 άνδρες) μετρίου κινδύνου για ΘΒΦ τυχαιοποιήθηκαν σε ριβαρο 10 mg (1,809 patients) και enoxaparin 4,000 IU (1,795 patients). Συνολικά ο μέσος χρόνος ακινησίας ήταν 28 ημέρες. Το σύνθετο τελικό σημείο ήταν εγγύς ή άπω συμπτωματική εν τω βάθει θρομβοφλεβίτιδα, πνευμονική εμβολή, ή θάνατος σχετιζόμενος με ΘΜΦ. 4 (0.2%) ασθενείς στην ομάδα της ριβαρο και 18 (1.1%) στην ομάδα της ενοξαπαρίνης.
Σε ασθενείς που υπεβλήθησαν σε μη μείζονα ορθοπεδική χειρουργική επέμβαση και χρειάστηκε να παραμείνουν κλινήρεις για 2 εβδομάδες, η χορήγηση ριβαροξαμπάνης per os φαίνεται να μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο των φλεβικών θρομβοεμβολικών φαινομένων, συμπεριλαμβανομένης της εν τω βάθει φλεβοθρόμβωσης και της πνευμονικής εμβολής, σε σχέση με την υποδόρια χορήγηση ενοξαπαρίνης. Το όφελος αυτό δεν συνοδεύεται από αύξηση του κινδύνου των αιμορραγιών.
Original article: Samama M, Laporte S, Rosencher N et al. Rivaroxaban or Enoxaparin in Nonmajor Orthopedic Surgery. N Engl J Med 2020;382:1916-25
Eπιμέλεια-Συγγραφή: Κοχιαδάκης Γεώργιος, Καθηγητής Καρδιολογίας Παν/μίου Κρήτης, Γ.Γραμματέας Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας