Στο γράμμα μας αυτό προς το περιοδικό Ann Rheum Dis υποστηρίζουμε περιγράφοντας τρία περιστατικά COVID-19 πνευμονίας, ότι προσεκτική παρακολούθηση των ασθενών μπορεί να ανιχνεύσει ένα παράθυρο “χρυσής ευκαιρίας” ώστε πολύ γρήγορα να δράσουμε χορηγώντας Tocilizumab _– ένα φάρμακο που δεσμεύει τους υποδοχείς της κυτταροκίνης IL-6 – στους ασθενείς και αυτό έχει ευνοϊκά αποτελέσματα στην έκβαση της νόσου τους αποτρέποντας τη διασωλήνωση. Φαίνεται ότι προηγούμενες μελέτες που δεν κατέδειξαν όφελος χρησιμοποίησαν το εν λόγω φάρμακο σε πληθυσμό με ποικίλα στάδια εξελίξεως της νόσου. Συνεπώς όταν βάζουμε τους ασθενείς σε συμβατικές κλίνες COVID-19 απαιτείται στενή παρακολούθηση για να ανιχνεύσουμε γρήγορα την επιδείνωση και να ανιχνεύσουμε αυτό το παράθυρο “χρυσής ευκαιρίας”. Πιστεύουμε ότι οι πρώτες παρατηρήσεις των Ramiro et al, τον Ιούλιο του 2020 είχαν περισσότερο ομοιογενή πληθυσμό ασθενών και το συμπέρασμά τους είναι περισσότερο ακριβές, σε σχέση με μεταγενέστερες μελέτες (και ας ήταν μελέτες ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο) με το συμπέρασμα δε των Ramiro et al, συμφωνούμε.
Link άρθρου: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33903096/
Επιμέλεια-Συγγραφή: Παναγιώτης Βλαχογιαννόπουλος, Καθηγητής Παθολογίας-Ανοσολογίας, Ιατρική Σχολή Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών