Νοσοκομείο Ιεράπετρας πριν πολλά χρόνια….Φέρνουν πρακτικό νοσοκόμο τον Σταύρο(ας πούμε) ο οποίος μετά από λίγο καιρό εκφράζει την επιθυμία να μάθει να κάνει ενέσεις. Μετά από λίγα “θεωρητικά ” μαθήματα ένα βράδυ είχε έλθει στο νοσοκομείο ένας γέρος ασθενής με κολικό νεφρού. Ετοιμάζω τη σύριγγα και κάνω νόημα στο Σταύρο να κάνει την ένεση. Πραγματικά ο Σταύρος πλησιάζει τον ασθενή αγχωμένος και με τρεμάμενα χέρια κάνει την ένεση …..Ακούγεται ένα Ωχ!!!!….αλλά όχι από τον ασθενή αλλά από το Σταύρο….Πλησιάζω περίεργος και τι να δω ….Ο Σταύρος αντί τον ασθενή είχε τρυπήσει το δάκτυλο του!!!!!!Τι να κάνω…Λέω στον ασθενή οτι χρειάζεται να του κάνουμε και δεύτερη ένεση για τον πόνο και αναλαμβάνω εγώ να την κάνω…..Ένα δεύτερο Ωχ!!!!! ακούγεται αυτή τη φορά από τη μεριά του ασθενή…..
-Ρε γιατρέ πολύ βαρύ χέρι έχεις!!!!!Δεν άφηνες το νοσοκόμο……Έχει πιο ελαφρύ χέρι από σένα ….Ούτε που τη κατάλαβα την ένεση την πρώτη φορά!!!!