Η γενετική προδιάθεση για COVID-19 σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης υποθυρεοειδισμού.
Μια νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό Thyroid, κατέδειξε ότι η γενετική προδιάθεση για μόλυνση από κορονοϊόσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης υποκλινικού ή κλινικού υποθυρεοειδισμού.
Πρόκειται για μελέτη συσχέτισης ολόκληρου του γονιδιώματος (GWAS, genome-wide association study). Οι Καθηγήτριες της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, συνοψίζουν τα κύρια σημεία της μελέτης αυτής.
Οι ερευνητές αξιολόγησαν δεδομένα από περίπου 1,3 εκατομμύρια ασθενείςμε COVID-19. Από αυτούς, περίπου 1,5 εκατομμύριο νοσηλεύτηκαν και περίπου 1 εκατομμύριο είχαν σοβαρή COVID-19. Συμπεριλήφθηκαν 52.000 περίπου ασθενείς με υπερθυρεοειδισμό, 53.000 περίπου ασθενείς με υποθυρεοειδισμό και 755.000 περίπου ασθενείς με αυτοάνοση θυρεοειδική νόσο, 54.000 περίπου των οποίων τα επίπεδα της θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH) ήταν φυσιολογικά, 49.000 περίπου ασθενείς των οποίων τα επίπεδα ελεύθερης θυροξίνης (FT4) ήταν φυσιολογικά και 120.000 περίπου που είχαν οποιαδήποτε τιμή TSH.
Με τη χρήση της μεθόδου Mendelian randomization για τον προσδιορισμό της γενετικής συσχέτισης, οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι η γενετική ευαισθησίαγια μόλυνση από SARS-CoV-2 αύξησε τον κίνδυνο ανάπτυξης υποθυρεοειδισμού κατά 33,5%. Οι αναλύσεις ευαισθησίας της συσχέτισης έδειξαν παρόμοια αποτελέσματα.
Ο αυξημένος κίνδυνος αφορά και σε υποκλινικό και σε κλινικό υποθυρεοειδισμό. Δεν βρέθηκαν αντίστοιχα αποτελέσματα για τον υπερθυρεοειδισμό. Επίσης, δεν παρατηρήθηκε αντίστροφη συσχέτιση, δηλαδή η γενετική προδιάθεση για υποθυρεοειδισμό δεν συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο για COVID-19.
Αν υποθέσουμε ότι η επίπτωση του υποθυρεοειδισμού μεταξύ των ατόμων χωρίς COVID-19 είναι παρόμοια με την επίπτωση στον ευρωπαϊκό πληθυσμό πριν από την πανδημία COVID-19, δηλαδή 220 ανά 100.000 ανθρωπο-έτη, ο απόλυτος κίνδυνος υποθυρεοειδισμού μεταξύ αυτών που νόσησαν από COVID-19 αυξάνεται κατά 80 περίπου περιπτώσεις περιστατικών ανά 100.000 ανθρωπο-έτη σε σύγκριση με εκείνους χωρίς μόλυνση, εφόσον ο επιπολασμός της λοίμωξης SARS-CoV-2 διπλασιαστεί. Μάλιστα, ο κίνδυνος αφορά στη γενετική ευαισθησία για λοίμωξη COVID-19 και όχι στην ίδια τη λοίμωξη, επομένως αυξάνεται ακόμη και αν οι ασθενείς με την προδιάθεση δεν μολυνθούν πραγματικά.
Επιμέλεια: Οι Καθηγήτριες της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Σταυρούλα (Λίνα) Πάσχου (Επίκουρη Καθηγήτρια Ενδοκρινολογίας), Μελπομένη Πέππα(Καθηγήτρια Ενδοκρινολογίας), Ευανθία Κασσή (Καθηγήτρια Βιοχημείας-Ενδοκρινολογίας), Ειρήνη Λαμπρινουδάκη (Καθηγήτρια Ενδοκρινολογίας) και Θεοδώρα Ψαλτοπούλου (Καθηγήτρια Θεραπευτικής-Επιδημιολογίας-Προληπτικής Ιατρικής)