Η νέα μορφή παραμένει σε λανθάνουσα κατάσταση (ανενεργή) στον οργανισμό έως ότου υπάρξει ανάγκη να ενεργοποιηθεί.
Μία «έξυπνη» ινσουλίνη που αντιδρά σε αληθινό χρόνο στις διακυμάνσεις του σακχάρου (γλυκόζης) στο αίμα, ανέπτυξε διεθνής ομάδα επιστημόνων.
Η ινσουλίνη μπορεί σύντομα να αλλάξει τη θεραπεία εκατομμυρίων πασχόντων από τύπου 1 διαβήτη σε όλο τον κόσμο.
Οι πάσχοντες από τη νόσο προς το παρόν χρειάζεται να λαμβάνουν συνθετική ινσουλίνη έως και 10 φορές την ημέρα. Αυτό γίνεται είτε με εγχύσεις που κάνουν μόνοι τους, είτε μηχανικά με ειδικές αντλίες.
Οι επιστήμονες κατόρθωσαν να αναπτύξουν μια νέα μορφή ινσουλίνης, η οποία παραμένει σε λανθάνουσα κατάσταση (δηλαδή ανενεργή) στον οργανισμό έως ότου υπάρξει ανάγκη να ενεργοποιηθεί. Η ανάγκη αυτή είναι η αύξηση του σακχάρου, το οποίο ρυθμίζει η ορμόνη αυτή.
Η «έξυπνη» ινσουλίνη ουσιαστικά μιμείται την φυσική αντίδραση του οργανισμού στις αυξομειώσεις του σακχάρου. Με τη βοήθειά της, η συχνότητα των εγχύσεων μπορεί να μειωθεί σε μία την εβδομάδα, αναφέρει ο βρετανικός Guardian.
Όπως εξηγεί, οι υπάρχουσες ινσουλίνες ρυθμίζουν το σάκχαρο μόλις χορηγηθούν, άλλοτε με γρήγορο ρυθμό (ταχείας δράσεως) και άλλοτε με πιο αργό (βραδείας δράσεως). Ωστόσο σε επόμενες αλλαγές στα επίπεδά του, δεν μπορούν να βοηθήσουν.
Για τον λόγο αυτό διατέθηκαν εκατομμύρια ευρώ στην έρευνα για μία ινσουλίνη που θα ανταποκρίνεται στην γλυκόζη (glucose-responsive insulin ή GRI). Μεγάλα ακαδημαϊκά κέντρα σε ΗΠΑ, Αυστραλία και Κίνα εργάζονται για την ανάπτυξή της. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται, σύμφωνα με τον Guardian:
- Το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ στις ΗΠΑ
- Το Πανεπιστήμιο Monash στην Αυστραλία
- Το Πανεπιστήμιο Zhejiang στην Κίνα
Συνολικώς διεξάγονται έξι ερευνητικά προγράμματα για την ανάπτυξη «έξυπνης» ινσουλίνης. Το ένα από αυτό προσπαθεί να δημιουργήσει μία αντίστοιχη, αλλά υπερταχεία ινσουλίνη.
Πώς αποτρέπει τις υπογλυκαιμίες
Η «έξυπνη» ινσουλίνη ενεργοποιείται μόνον όταν φτάσουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σε ένα ορισμένο όριο. Με αυτό τον τρόπο αποτρέπει την υπεργλυκαιμία, δηλαδή την παθολογική αύξησή τους.
Όταν, όμως, το σάκχαρο (ή γλυκόζη) αίματος πέσει κάτω από ένα άλλο όριο, η ινσουλίνη αδρανοποιείται. Με αυτό τον τρόπο αποτρέπεται η υπογλυκαιμία, δηλαδή τα παθολογικά χαμηλά επίπεδα σακχάρου.
Η υπογλυκαιμία είναι ο μεγάλος «πονοκέφαλος» των ασθενών με διαβήτη που λαμβάνουν την ορμόνη. Αναπτύσσεται όταν τα επίπεδα σακχάρου πέσουν κάτω από τα 70 mg/dl και προκαλεί συμπτώματα που κυμαίνονται από τρέμουλο έως απώλεια συνειδήσεως και κώμα.