Ένα συχνό πρόβλημα στο τμήμα επειγόντων περιστατικών , είναι η παρουσία αυξημένων επίπεδων τροπονίνης σε ασθενείς που προσέρχονται με κολπική μαρμαρυγή (AF) . Ωστόσο δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα για την κλινική σημασία αυτού του ευρήματος.
Αυτός είναι ο σκοπός της μελέτης σε άρθρο στο τελευταίο τεύχος του JAHA (Journal of the American Heart Association. 2020;9:e013684)
Οι συγγραφείς σε αυτό το άρθρο μελέτησαν τα Δεδομένα του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας (NIHR) για την ανίχνευση των ασθενών που προσήλθαν μεταξύ 2010 και 2017 σε 5 τριτοβάθμια κέντρα στο Ηνωμένο Βασίλειο με πρωταρχική διάγνωση κολπική μαρμαρυγή (AF) και πόσοι από αυτούς είχαν αυξημένα επίπεδα τροπονίνης . Συνολικά 3121 ασθενείς συμπεριλήφθηκαν στην ανάλυση. Σε μια μέση παρακολούθηση των 1462 (929-1975) ημερών, υπήρξαν 586 θάνατοι (18,8%). Ο προσαρμοσμένος λόγος κινδύνου για θνησιμότητα που σχετίζεται με θετική τροπονίνη (τιμή πάνω από το ανώτερο φυσιολογικό όριο) ήταν 1,20 (95% CI, 1,01-1,43, P <0,05). Τα υψηλότερα επίπεδα τροπονίνης συσχετίστηκαν με υψηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας, φθάνοντας σε μέγιστο λόγο κινδύνου 2.6 (95% CI, 1.9-3.4) . Υπήρξε μια εκθετική σχέση μεταξύ υψηλότερων επιπέδων τροπονίνης και αυξημένων πιθανοτήτων διενέργειας στεφανιαίας αγγειογραφίας. Ο κίνδυνος θνησιμότητας ήταν 36% χαμηλότερος σε ασθενείς που υποβάλλονταν σε στεφανιαία αγγειογραφία σε σύγκριση με εκείνους που δεν έκαναν (προσαρμοσμένος λόγος κινδύνου 0,61 · 95% CI, 0,42-0,89 · P = 0,01).
Τι είναι νέο?
- Τα αυξημένα επίπεδα τροπονίνης σε ασθενείς που παρουσιάζονται στο νοσοκομείο με κολπική μαρμαρυγή συνδέονται με υψηλό κίνδυνο θνησιμότητας, με τα υψηλότερα επίπεδα να συνδέονται με χειρότερη πρόγνωση.
- Ο κίνδυνος θνησιμότητας που σχετίζεται με την αύξηση της τροπονίνης ήταν χαμηλότερος σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε στεφανιαία αγγειογραφία σε σχέση με αυτούς που δεν υποβλήθηκαν σε στεφανιαία αγγειογραφία.
Ποιες είναι οι κλινικές επιπτώσεις;
Ακόμη και ηπία αύξηση της τροπνονίνης πάνω από τα ανώτερα όρια του φυσιολογικού πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη σε ασθενείς που παρουσιάζουν κολπική μαρμαρυγή.
Θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο υποκείμενης στεφανιαίας νόσου σε ασθενείς που παρουσιάζουν κολπική μαρμαρυγή και αυξημένο επίπεδο τροπονίνης.
Περιορισμοί της μελέτης
- Αναδρομική μελέτη αλλά με δεδομένα από την καθημερινή πρακτική
- Δεν αναφέρεται πόσοι είχαν παροξυσμική ,επίμονη ή χρόνια κολπική μαρμαρυγή
- Ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή και υψηλά επίπεδα τροπονίνης μπορεί στην διάγνωση εξόδου να κατηγοριοποιήθηκαν ως οξέα στεφανιαία σύνδρομα και να μην συμπεριλήφθηκαν στην μελέτη