Συχνά οι γιατροί που αποδεδειγμένα έχουν σφάλει στην αντιμετώπιση ενός ασθενούς, τιμωρούνται. Σε άλλες περιπτώσεις η δικαιοσύνη τους κρίνει αθώους γιατί δεν επαρκούν τα στοιχεία.
Ποιο όμως είναι το βασικό στοιχείο που πρέπει να ακολουθεί ένας γιατρός, αλλά και να απαιτεί ένας ασθενής πριν μπει στη χειρουργική αίθουσα ώστε να είναι εξασφαλισμένος;
Κατά τους νομικούς, βασικό στοιχείο μιας ιατρικής διαδικασίας είναι η υποχρέωση λεπτομερούς ενημέρωσης του ασθενούς.
Οι ευθύνες του ιατρού στην περίπτωση ιατρικού λάθους
Όπως εξηγεί στο HealthReport.gr ο δικηγόρος Τζώρτζης Ρούσσος της νομικής εταιρείας TRlawfirm: «Ο γιατρός καλείται να αποδείξει τουλάχιστον όταν διεκδικούνται χρήματα λόγω ιατρικού σφάλματος, ότι δεν ευθύνεται για ότι συνέβη στον ασθενή του.
Από την άλλη ο ασθενής πριν μπει στο χειρουργείο θα πρέπει να έχει ενημερωθεί πλήρως από τον ιατρό για όλα τα ενδεχόμενα ώστε τελικά να δώσει τη συγκατάθεση του για την επέμβαση. Αν δεν συμβούν αυτά τότε ο ιατρός θα πρέπει να καταβάλει μεγάλες αποζημιώσεις».
Και το ζήτημα είναι πως πλέον οι ασθενείς ξεπερνούν το σκόπελο του φόβου και πολύ πιο συχνά από ότι στο παρελθόν προσφεύγουν στη δικαιοσύνη.
Ο κ.Ρούσσος αναφέρει: «Όπως και να έχει πλέον οι ιατροί δεν είναι στο απυρόβλητο αφού η νομική επιστήμη έχει βρει τρόπους, ώστε να επιτυγχάνει το ζητούμενο που είναι η ηθική αποκατάσταση του ασθενούς και των συγγενών του από ιατρικά σφάλματα.
Έτσι θα πρέπει να επισημανθεί ότι η ελληνική νομοθεσία θέτει προ των ευθυνών τους ιατρούς και σε περίπτωση ιατρικών σφαλμάτων ορίζει ρητώς ότι «ο παρέχων υπηρεσίες (σ.σ. συντάκτη δηλαδή ο ιατρός) φέρει το βάρος της απόδειξης για την έλλειψη παρανομίας και υπαιτιότητας του».
Η έννοια της ελεύθερης συναίνεσης
Σύμφωνα με τον διαδικτυακό τόπο http://trlawfirmblog.com/, τα δικαστήρια έχουν κρίνει ότι επέμβαση σε θέματα υγείας μπορεί να υπάρξει μόνον εφόσον ο ασθενής δώσει την ελεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν σχετικής εκ των προτέρων ενημέρωσής του ως προς το σκοπό και τη φύση της επέμβασης, καθώς και ως προς τα επακόλουθα και τους κινδύνους που αυτή συνεπάγεται. Μάλιστα ο ασθενής ακόμη και αν δώσει αυτή του τη συναίνεση μπορεί να την ανακαλέσει οποτεδήποτε.
Θα πρέπει δε να επισημανθεί ότι τα δικαστήρια στέκονται ιδιαιτέρως στο θέμα της ενδελεχούς ενημέρωσης του ασθενή και αν αποδειχθεί ότι αυτή ήταν ελλιπής δεν διστάζουν να κατακεραυνώσουν με τεράστια ποσά αποζημίωσης τους παρανομούντες ιατρούς.
Ο κ.Τζώρτζης Ρούσσος εξηγεί: «Συγκεκριμένα έχει κριθεί ότι κατά την άσκηση οποιασδήποτε φύσης ιατρικής πράξης, υφίσταται υποχρέωσή του ιατρού να ενημερώνει τον ασθενή ως προς το είδος, τους κινδύνους και τις πιθανότητες αποτυχίας της θεραπείας, που επιλέγει, κι αυτό, προκειμένου ο ασθενής, ενημερωμένος πλέον, να καταλήξει σε έγκυρη συναίνεση ως προς τη διενέργεια της ιατρικής πράξης».
Σύμφωνα με τα πορίσματα των δικαστηρίων, η ενημέρωση του ασθενούς από τον ιατρό σχετικά με τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των θεραπευτικών μεθόδων και πρακτικών και τους πιθανούς κινδύνους επιπλοκών, συνιστά δικαίωμα αυτού και αντίστοιχη υποχρέωση του ιατρού, ώστε να μπορεί να λαμβάνει ελεύθερα τις αποφάσεις του για την υποβολή του στις μεθόδους και πρακτικές αυτές ή όχι.
«Αν παραβιαστεί αυτή η υποχρέωση που σημαίνει ταυτόχρονα και παράκαμψη των δικαιωμάτων του ασθενούς , τότε για τα δικαστήρια υπάρχει νόμιμος λόγος ευθύνης προς αποζημίωση του ασθενούς, σε περίπτωση επέλευσης βλάβης στη σωματική και ψυχική υγεία του ασθενούς» καταλήγει ο κ.Ρούσσος.