Μια αναδρομική μελέτη με παρακολούθηση έως και 40 ετών δείχνει σημαντικές μειώσεις στα ποσοστά θνησιμότητας από όλες τις αιτίες και παθήσεις όπως καρδιαγγειακές παθήσεις, διαβήτη και καρκίνο σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε βαριατρική χειρουργική σε σύγκριση με μη χειρουργικούς συμμετέχοντες με σοβαρή παχυσαρκία. H μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Obesity.
Οι συγγραφείς της μελέτης παρατηρούν ότι τα ευρήματα των αυξημένων ποσοστών αυτοκτονιών μεταξύ νεότερων ασθενών που έχουν υποβληθεί σε βαριατρική χειρουργική μπορεί να προάγουν πιο επιθετικό, προεγχειρητικό ψυχολογικό έλεγχο και μετεγχειρητική παρακολούθηση.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από τη βάση δεδομένων πληθυσμού της Γιούτα (UPDB) για την τρέχουσα μελέτη. Η UPDB περιλαμβάνει συνδεδεμένες, βασισμένες στον πληθυσμό πληροφορίες από τη Γιούτα με πιστοποιητικά γέννησης και θανάτου σε όλη την πολιτεία, άδειες οδήγησης και ταυτότητες και κάρτες εγγραφής ψηφοφόρων.
Σχεδόν 22.000 συμμετέχοντες με βαριατρική και χωρίς χειρουργική επέμβαση αντιστοιχίστηκαν (1:1) για ηλικία, φύλο, δείκτη μάζας σώματος. Ενώ η θνησιμότητα μετά από χειρουργική επέμβαση γαστρικής παράκαμψης είχε αναφερθεί προηγουμένως από το 1984 έως το 2002, αυτή η μελέτη επεκτείνει την παρακολούθηση της θνησιμότητας έως το 2021.
Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι η θνησιμότητα από όλες τις αιτίες ήταν 16% χαμηλότερη στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε βαριατρική χειρουργική επέμβαση σε σύγκριση με τους μη χειρουργικούς συμμετέχοντες. Χαμηλότερη θνησιμότητα παρατηρήθηκε τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες. Η θνησιμότητα μετά από χειρουργική επέμβαση έναντι μη χειρουργικής επέμβασης μειώθηκε κατά 29%, 43% και 72% για τα καρδιαγγειακά νοσήματα, τον καρκίνο και τον διαβήτη, αντίστοιχα. Τα ποσοστά θανάτου για άνδρες και γυναίκες από χρόνια ηπατική νόσο ήταν 83% υψηλότερα στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση σε σύγκριση με τους μη χειρουργικούς συμμετέχοντες.
Οι ερευνητές είπαν: «Αυτή η σημαντική μελέτη προσθέτει στα αυξανόμενα στοιχεία ότι η βαριατρική χειρουργική, όχι μόνο βελτιώνει την ποιότητα ζωής των ασθενών, αλλά θα αυξήσει και το προσδόκιμο ζωής τους. Αυτή η εργασία ελπίζουμε ότι θα βελτιώσει την πρόσβαση των ασθενών σε αυτήν την αποτελεσματική θεραπεία για την παχυσαρκία, η οποία εξακολουθεί να περιορίζεται σε μόνο το 1% των ειδικών ασθενών. Επίσης, η μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία της παροχής περισσότερων πόρων για προεγχειρητικό ψυχολογικό έλεγχο και μετεγχειρητική παρακολούθηση, ειδικά για νεότερους ασθενείς».