Στη μελέτη VOYAGER PAD, από τους 6.564 ασθενείς, οι 2.185 (33%) είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επαναγγείωση κάτω άκρων (lower extremity revascularization-LER) για τη θεραπεία της περιφερικής αρτηριακής νόσου (ΠΑΝ) και τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν είτε rivaroxaban 2,5 mg δύο φορές ημερησίως είτε εικονικό φάρμακο επιπλέον της βασικής αντιαιμοπεταλιακής αγωγής (ασπιρίνη 100 mg σε όλους και κλοπιδογρέλη σε ορισμένους κατά την κρίση του θεράποντος ιατρού) και παρακολουθήθηκαν για διάμεσο διάστημα 28 μηνών. Το πρωτεύον συνδυαστικό καταληκτικό σημείο περιελάμβανε την οξεία ισχαιμία άκρου, μείζων ακρωτηριασμό αγγειακής αιτιολογίας, οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, οξύ ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και καρδιαγγειακό θάνατο. Η κύρια έκβαση ασφάλειας ήταν η μείζονα αιμορραγία. Χειρουργική παράκαμψη πραγματοποιήθηκε σε 1.448 από τους 2185 ασθενείς (66%), εκ των οποίων σε 773 ασθενείς (53%) χρησιμοποιήθηκε προσθετικό μόσχευμα και φλεβικό σε 646 ασθενείς (45%). Κατόπιν προσαρμογής βάσει των κλινικών και ανατομικών χαρακτηριστικών των ασθενών, η πιθανότητα επείγουσας επαναγγείωσης άκρου στο σκέλος του εικονικού φαρμάκου ήταν 2,5 φορές υψηλότερή για εκείνους που έλαβαν προσθετικό αγωγό έναντι όσων έλαβαν φλεβικό αγωγό (adjusted HR: 2,53, 95% CI: 1,65-3,90; P<0.001) και ο κίνδυνος οξείας ισχαιμίας άκρου ήταν τρεις φορές μεγαλύτερος (adjusted HR: 3,07, 95% CI:1,84-5,11; P<0,001). Η χρήση του rivaroxaban μείωσε το πρωτεύον καταληκτικό σημείο (HR:0,78, 95% CI:0,62-0,98) και το όφελος αυτό παρέμεινε σταθερό τόσο σε εκείνους που έλαβαν φλεβικό (HR:0,66, 95% CI:0,49-0,96) όςο και προσθετικό μόσχευμα (HR:0,87, 95% CI:0,66-1,15) (Pinteraction= 0,254). Αν και στη συνολική μελέτη ο κίνδυνος μείζονος αιμορραγίας αυξήθηκε με τη χρήση rivaroxaban, μεταξύ των ασθενών που υπεβληθησαν σε χειρουργική παράκαμψη παρατηρήθηκαν λίγα επεισόδια μείζονος αιμορραγίας (5 Vs.9, HR: 0,55; 95% CI: 0,18-1,65). Συμπερασματικά, η χειρουργική παράκαμψη με προσθετικό μόσχευμα συσχετίστηκε με υψηλότερα ποσοστά σοβαρών ανεπιθύμητων συμβάντων άκρου σε σχέση με χειρουργική παράκαμψη με φλεβικό μόσχευμα, ακόμη και κατόπιν προσαρμογής για ανατομικά και επιδημιολογικά χαρακτηριστικά του ασθενούς. Η προσθήκη rivaroxaban 2,5 mg δύο φορές ημερησίως επιπροσθέτως της αντιαιμοπεταλιακής αγωγής μείωσε σημαντικά το ποσοστό ανεπιθύμητων συμβάντων άκρου, χωρίς να αυξήσει σημαντικά τον αιμορραγικό κίνδυνο. Συνεπώς, το rivaroxaban θα μπορούσε να χορηγηθεί μετά από χειρουργική παράκαμψη κάτω άκρου για συμπτωματική περιφερική αγγειοπάθεια με στόχο τη μείωση των καρδιαγγειακών συμβάντων.
Άρθρο: (Rivaroxaban in patients with symptomatic peripheral artery disease after lower extremity bypass surgery with venous and prosthetic conduits
https://www.jvascsurg.org/article/S0741-5214(22)02601-5/fulltext )
Πηγή: http://www.imetha.gr/