Οι επιδράσεις της διαλειμματικής νηστείας στο μεταβολισμό έχουν απασχολήσει αρκετούς επιστήμονες τα τελευταία χρόνια. Η δίαιτα αυτή, η οποία πρακτικά περιορίζει την κατανάλωση θερμίδων σε ένα συγκεκριμένο διάστημα κάθε μέρα, γνωρίζουμε σήμερα ότι μπορεί να βελτιώσει τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα, αλλά και να βοηθήσει στην απώλεια βάρους.
Σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα μίας νέας έρευνας, η διαλειμματική νηστεία μπορεί να προσφέρει σημαντικά οφέλη στους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, καθώς μειώνει τον κίνδυνο επιπλοκών, βοηθά την απώλεια βάρους και μειώνει τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα.
Εξετάζοντας 14 υπέρβαρους ή παχύσαρκους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 οι επιστήμονες της μελέτης αυτής διαπίστωσαν ότι όσοι περιόριζαν τα γεύματά τους σε ένα διάστημα 10 ωρών είχαν καλύτερη ρύθμιση του διαβήτη συγκριτικά με αυτούς που κατανάλωναν τις ίδιες θερμίδες σε ένα διάστημα 14 ωρών.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Diabetologia.
Οι Μηχανισμοί της Διαλειμματικής Νηστείας
Στους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 τα κύτταρα του οργανισμού αναπτύσσουν ανθεκτικότητα στην ινσουλίνη, μία ορμόνη που φυσιολογικά βοηθά στη μεταφορά της γλυκόζης από το αίμα στα κύτταρα.
Ως αποτέλεσμα, στους διαβητικούς ασθενείς η ινσουλίνη δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στην αύξηση των επιπέδων της γλυκόζης αίματος, γεγονός που οδηγεί σε μία σειρά επιπλοκών που αφορούν το καρδιαγγειακό, το νευρικό ή άλλα συστήματα.
Ο αριθμός των ασθενών με διαβήτη τύπου 2 έχει τετραπλασιαστεί τα τελευταία 40 χρόνια, σύμφωνα με δεδομένα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Η απώλεια βάρους μπορεί να περιορίσει την αντίσταση στην ινσουλίνη, ενώ η ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης αίματος μέσω της διατροφής μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο των επιπλοκών που συνδέονται με το διαβήτη τύπου 2.
Αν και ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι η διαλειμματική νηστεία μπορεί να βοηθήσει στην απώλεια βάρους, οι επιδράσεις της δίαιτας αυτής στα επίπεδα γλυκόζης αίματος των διαβητικών δεν έχουν εξερευνηθεί εκτενώς.
Αναζητώντας το Ιδανικό Διάστημα
Εδώ και αρκετά χρόνια διάφορες έρευνες αναζητούν την ιδανική διάρκεια του διαστήματος στο οποίο επιτρέπεται η κατανάλωση θερμίδων. Όπως έχει διαπιστωθεί, όσο μικρότερο είναι το παραπάνω διάστημα, τόσο περισσότερα είναι τα οφέλη, ωστόσο οι ασθενείς δυσκολεύονται να συμμορφωθούν με ένα εξαιρετικά μικρό διάστημα, όπως για παράδειγμα οι 6 ώρες.
Σύμφωνα με την ομάδα της παρούσας μελέτης, ο ύπνος και το διάστημα της ξεκούρασης μπορεί να βοηθήσουν τους ασθενείς να παρατείνουν αρκετά το διάστημα της νηστείας. Ωστόσο, ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει επηρεάσει το πρόγραμμα διατροφής στους περισσότερους ανθρώπους με αποτέλεσμα το διάστημα νηστείας να είναι πολύ περιορισμένο.
Οι επιστήμονες της παρούσας μελέτης θεώρησαν ότι τα επίπεδα του γλυκογόνου, μίας αποθήκης σακχάρων στον οργανισμό, μειώνονται μετά από ένα μεγάλο διάστημα νηστείας. Το παραπάνω φαινόμενο μπορεί να βελτιώσει την ευαισθησία στην ινσουλίνη καθώς ο οργανισμός θα πρέπει να αναπληρώσει τις αποθήκες γλυκογόνου.
Η ομάδα θέλησε να εξερευνήσει επίσης αν ένα διάστημα κατανάλωσης θερμίδων 10 ωρών μπορεί να βελτιώσει το μεταβολισμό σε υπέρβαρους ή παχύσαρκους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.
Θέλοντας να εξετάσουν τη θεωρία αυτή, οι επιστήμονες χώρισαν τους εθελοντές σε 2 ομάδες. Η πρώτη ομάδα κατανάλωνε όλες τις θερμίδες της ημέρας σε ένα διάστημα 10 ωρών, ενώ η δεύτερη ομάδα αποτέλεσε την ομάδα ελέγχου και κατανάλωνε τον ίδιο αριθμό θερμίδων σε 14 ώρες.
Ο κάθε εθελοντής είχε επίσης μία συσκευή που κατέγραφε τα επίπεδα της γλυκόζης αίματος κάθε 15 λεπτά.
Τα Αποτελέσματα της Έρευνας
Από την ανάλυση των δεδομένων οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι οι εθελοντές που έκαναν όλα τα γεύματα της ημέρας σε ένα παράθυρο 10 ωρών διατηρούσαν το γλυκαιμικό τους δείκτη σε υγιή επίπεδα για 3 επιπλέον ώρες κάθε μέρα. Ακόμη, τα επίπεδα γλυκόζης νηστείας ήταν χαμηλότερα σε σχέση με αυτούς που έκαναν όλα τα γεύματά τους εντός 14 ωρών.
Ένας περιορισμός της έρευνας ήταν ότι δεν έκανε προσαρμογή για τα φάρμακα που έπαιρναν οι ασθενείς. Επιπλέον, ο αριθμός των εθελοντών ήταν σχετικά μικρός, επομένως τα αποτελέσματα θα πρέπει να επιβεβαιωθούν σε ένα μεγαλύτερο δείγμα.
Επιμέλεια: Παναγιώτης Τσαπόγας MD