Μελετήθηκαν 68 ασθενείς (μέση ηλικία 63±2 ετών) με καθορισμένη διάγνωση λοιμώδους ενδοκαρδίτιδας(ΛΕ) αριστερών κοιλοτήτων σύμφωνα με τα τροποποιημένα κριτήρια Dukeτης Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας, τόσο στις γηγενείς όσο και στις προσθετικές βαλβίδες και υποβλήθηκαν σε διοισοφάγειο ηχωκαρδιογράφημα (ΤΕΕ) και αξονική τομογραφία καρδιάς(CΤ) πριν από τη χειρουργική επέμβαση. Η παρουσία βαλβιδικών (εκβλάστηση, διάβρωση) και παραβαλβιδικών βλαβών (απόστημα, ψευδοανεύρυσμα) σχετιζόμενα με αλλοιώσεις ΛΕ συγκρίθηκαν μεταξύ των δυο μεθόδων. Το περιεγχειρητικό πόρισμα χρησιμοποιήθηκε ως στοιχείο αναφοράς.Το ΤΕΕ είχε καλύτερη απόδοση από τηνCT στην ανίχνευση βλαβών που σχετίζονταν με βαλβιδικές βλάβες ΛΕ (περιοχή TEE κάτω από την καμπύλη [AUCTEE] = 0,881 έναντι AUCCT= 0,720, p = 0,02) και ήταν παρόμοιo με την CT σε σχέση με τις παραβαλβιδικές βλάβες που σχετίζονταν με ΛΕ (AUCTEE = 0,830 έναντι AUCCT = 0,816, p=0,835). Η ικανότητα του ΤΕΕ να ανιχνεύει εκβλάστηση ήταν σημαντικά καλύτερη από εκείνη τηςCT (AUCTEE = 0,863 έναντι AUCCT = 0,693, p =0,02). Η CTεμφάνισε υψηλότερη ευαισθησία από το ΤΕΕ για την ανίχνευση ψευδοανευρύσματος (100% έναντι 66,7%, αντίστοιχα), αλλά ήταν παρόμοια όσον αφορά τη διαγνωστική ακρίβεια (AUCTEE = 0,833 έναντι AUCCT = 0,984, p = 0,156).
Ενδεικτικό παράδειγμα ασθενούς 76 ετών με λοιμώδη ενδοκαρδίτιδαγηγενούς αορτικής βαλβίδας. Μεγάλες εκβλαστήσεις (βέλη) παρατηρήθηκαν με CTστις τρεις γλωχίνες στο βραχύ άξονα της αορτικής βαλβίδας (A) και στον χώρο εξόδουτης αριστερής κοιλίας (B).Παρόμοιες εικόνεςελήφθησαν με ΤΕΕ στο βραχύ (C) και μακρύ άξονα (D) στην αορτική βαλβίδα.LC-αριστερή στεφανιαία γλωχίνα; NC-μη στεφανιαία γλωχίνα; RC-δεξιά στεφανιαία γλωχίνα.
JAmSocEchocardiogr2020 Dec;33(12):1442-1453, doi:10.1016/j.echo.2020.07.017
Επιμέλεια σύνταξης:
Κωνσταντίνος Κατωγιάννης, Καρδιολόγος, Π.Γ.Ν. «Αττικόν»
Ιωάννης Ντάλας, Καρδιολόγος, Γ.Ν. Άρτας
Ηλίας Καραμπίνος, Καρδιολόγος, Ευρωκλινική (Αντιπρόεδρος Ο.Ε.)
Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Καρδιολόγος, Νοσ. Ερυθρός Σταυρός (Πρόεδρος Ο.Ε.)