Πάνω από τους μισούς ενήλικες χωρίς διαβήτη που άρχισαν να λαμβάνουν το GLP-1 σιμαγλουτίδη (Wegovy) για απώλεια βάρους διέκοψαν τη θεραπεία μέσα σε ένα χρόνο, με ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά διακοπής στους νεότερους ενήλικες, σύμφωνα με μεγάλη εθνική μελέτη στη Δανία.
Οι ενήλικες ηλικίας 18–30 ετών ήταν σχεδόν 50% πιο πιθανό να διακόψουν τη θεραπεία σε σχέση με εκείνους ηλικίας 45–60 ετών, σύμφωνα με όσα μεταδίδει το medspace.com. Οι άνδρες, άτομα με κοινωνικοοικονομικές δυσκολίες, υψηλότερα επίπεδα συνοδών νοσημάτων και ιστορικό χρήσης γαστρεντερικών ή ψυχιατρικών φαρμάκων είχαν επίσης αυξημένη πιθανότητα διακοπής εντός του πρώτου έτους.
Ο Δρ. Reimar W. Thomsen, επιδημιολόγος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Aarhus, τόνισε ότι «οι πραγματικές συνθήκες χρήσης αυτών των φαρμάκων διαφέρουν σημαντικά από τις ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές». Οικονομικοί περιορισμοί και ανεπιθύμητες ενέργειες φαίνεται να συμβάλλουν στη διακοπή της σιμαγλουτίδης. Τα δεδομένα από τις ΗΠΑ ήδη υποδεικνύουν υψηλά ποσοστά διακοπής εντός του πρώτου έτους χρήσης της σιμαγλουτίδης για απώλεια βάρους. «Θέλαμε να δούμε αν η Δανία θα τα πήγαινε καλύτερα και να κατανοήσουμε αν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ασθενών ή υποομάδες οδηγούν σε πρώιμη διακοπή και σε ποιο βαθμό αυτό οφείλεται σε έλλειψη ανεκτικότητας ή απλώς σε οικονομικούς περιορισμούς». Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τα εθνικά μητρώα υγείας της Δανίας για να εκτιμήσουν την πιθανότητα διακοπής της σιμαγλουτίδης για απώλεια βάρους εντός του πρώτου έτους και να διερευνήσουν τους βασικούς προβλεπτικούς παράγοντες διακοπής σε ενήλικες χωρίς διαβήτη, προσαρμοσμένα για ηλικία και φύλο.
Η μελέτη
Περιλάμβανε 77.310 ενήλικες που άρχισαν σιμαγλουτίδη μεταξύ Δεκεμβρίου 2022 και Οκτωβρίου 2023. Η μέση ηλικία ήταν 50 έτη και το 71% ήταν γυναίκες. Ο Δρ. Thomsen σημείωσε ότι ο πληθυσμός ήταν κυρίως Καυκάσιοι και ότι, παρά το φοροχρηματοδοτούμενο σύστημα υγείας της Δανίας, η σιμαγλουτίδη για απώλεια βάρους πληρώνεται από την τσέπη (περίπου 2000 ευρώ ετησίως για τη χαμηλότερη δόση, στα μέσα του 2025), όπως και στις περισσότερες άλλες χώρες. «Η μελέτη μας περιλαμβάνει όλα τα κοινωνικά επίπεδα, την εκπαίδευση και τα υπόβαθρα, καθώς είναι πραγματικά εθνική πληθυσμιακή μελέτη», δήλωσε οο ερευνητής, υπογραμμίζοντας τη γενικευσιμότητα των ευρημάτων.
Βασικά Ευρήματα της Μελέτης:
• 52% των χρηστών διέκοψαν εντός ενός έτους.
• 18% σταμάτησαν εντός 3 μηνών, 31% εντός 6 μηνών, 42% εντός 9 μηνών.
• Οι νεότεροι ενήλικες (18–30 ετών) είχαν 48% μεγαλύτερο κίνδυνο διακοπής.
• Οι κάτοικοι περιοχών χαμηλού εισοδήματος είχαν 14% μεγαλύτερη πιθανότητα διακοπής.
• Άτομα με ιστορικό ψυχιατρικών φαρμάκων είχαν 12% μεγαλύτερη πιθανότητα διακοπής.
• Οι άνδρες ήταν 12% πιο πιθανό να σταματήσουν από τις γυναίκες.
Ιστορικό γαστρεντερικών ή ψυχιατρικών φαρμάκων
Αξίζει να αποσαφηνιστεί ότι άτομα με προηγούμενη χρήση γαστρεντερικών φαρμάκων (RR, 1.09; 95% CI, 1.08–1.11) ή ψυχιατρικών φαρμάκων (RR, 1.12; 95% CI, 1.10–1.14) ήταν πιο πιθανό να σταματήσουν. Ο ΔρThomsen σημείωσε ότι όσοι διέκοψαν ήταν πιο πιθανό να αρχίσουν ψυχιατρικά φάρμακα μετά την έναρξη της σιμαγλουτίδης, υποδηλώνοντας ότι οι ψυχιατρικές παρενέργειες μπορεί να παίζουν ρόλο. Οι γαστρεντερικές παρενέργειες, που αναφέρονται συχνά με τους αγωνιστές υποδοχέα GLP-1, πιθανότατα συνέβαλαν επίσης. Άτομα με καρδιαγγειακή νόσο ή άλλες χρόνιες παθήσεις ήταν περίπου 10% πιο πιθανό να διακόψουν (RR, 1.11; 95% CI, 1.08–1.14 έναντι RR, 1.09; 95% CI).
Κοινωνικές Επιπτώσεις
Η μελέτη αναδεικνύει ανισότητες στην πρόσβαση και χρήση της σιμαγλουτίδης, καθώς τα άτομα με χαμηλότερο εισόδημα και σοβαρότερη παχυσαρκία είναι λιγότερο πιθανό να συνεχίσουν τη θεραπεία, γεγονός που εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες.
