Το “Φακελάκι” στο δημόσιο σύστημα υγείας, είναι μια διαχρονική ντροπιαστική διαδικασία
Είναι ένα πρόβλημα που διαπερνά οριζόντια το σύστημα από πολλές δεκαετίες και έχει παραμείνει, ανεξάρτητα από Κυβερνήσεις, από αλλάγές στο ΕΣΥ και βέβαια από τα σποραδικά περιστατικά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και επιλαμβάνεται η Δικαιοσύνη .
Πραγματικές χαρακτηριστικές ιστορίες πριν από το ΕΣΥ , σε εποχή που στα δημόσια Νοσοκομεία τις προσλήψεις των γιατρών έκανε πρακτικά ο Διευθυντής της κάθε κλινικής και μετά το ΕΣΥ, που οι προσλήψεις γίνονται με διαφάνεια και με αντικειμενικά κριτήρια.
Προ του ΕΣΥ: Σε Οφθαλμολογική Κλινική μεγάλου Νοσοκομείου. (Μου διηγήθηκαν αξιόπιστα το περιστατικό). Ο διευθυντής έκανε επίσκεψη ασθενών με το επιτελείο του, στο οποίο ήταν και ένας νεαρός έγχρωμος γιατρός. Λέει ο Διευθυντής φωναχτά “Ποιος έχει σειρά να χειρουργήσει τον κύριο”; Ο συμπαθής νεαρός γιατρός λέει με την προφορά του “εγκώ (εγώ)”… Αυτό ήταν. Ο ασθενής πανικόβλητος προσέγγισε τον Διευθυντή για να τον χειρουργήσει εκείνος…
Μετά το ΕΣΥ: Προσωπική μου μαρτυρία. Ήταν η εποχή που ο Αλέκος Παπαδόπουλος, εξαιρετικός Υπουργός Υγείας, έκανε καμπάνια για την εξάλειψη του φακελακιού. Ένας συνεργάτης μου στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο της Αθήνας, έκανε στεφανιαιογραφία σε μια ασθενή από την Κρήτη. Μετα την επέμβαση, η ασθενής του λέει “Γιατρέ θα σου έδινα ένα φακελάκι, αλλά άκουσα ότι απαγορεύεται!…”!
Άλλη προσωπική μου μαρτυρία. Πάλι στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο. Ήταν απόγευμα. Ήμουν απασχολημένος σε ένα κλειστό γραφείο στο Αιμοδυναμικό εργαστήριο. Άκουσα φασαρία και φωνές έξω στον διάδρομο. Νόμισα ότι χειροδικούν .. Βγήκα και είδα ένα περιστατικό, που τιμά τους γιατρούς που τιμούν τον όρκο τους. Ένας συγγενής ασθενούς , προσπαθούσε να δώσει φακελάκι σε μια Καρδιολόγο της Κλινικής, μια εξαιρετική επεμβατική Καρδιολόγο, που είχε κάνει επέμβαση στον συγγενή του, μετά την επέμβαση. Ο συγγενής επέμενε , αλλά η γιατρός αντιστάθηκε σθεναρά , σε σημείο που οι φωνές ακουστήκαν στο κλειστό γραφείο μου…Respect!
Και ένα περιστατικό από το εξωτερικό. Στην Νέα Υόρκη, ένας Έλληνας, άρτι αφιχθείς από την Ελλάδα , έκανε επείγουσα εγχείρηση σε εκεί νοσοκομείο. Μετα την επέμβαση, πήγε στον χειρουργό και του άφησε ένα ποσό δολαρίων στο γραφείο του. Ο γιατρός θορυβημένος και έκπληκτος, κάλεσε την… Αστυνομία! Προφανώς πίστεψε ότι πρόκειται για κάτι ύποπτο και έκνομο!
…Νομοτελειακά, για κάθε γεγονός, υπάρχει ένα αίτιο.
Σχετικά με το “φακελάκι”, όσο και εάν το εξορκίζομε , υπάρχει και ευτελίζει το σύστημα. Παρά τις απαγορεύσεις, τις ποινές, τις βελτιώσεις του συστήματος και τις βελτιώσεις που αφορούν τις εργασιακές και οικονομικές συνθήκες των γιατρών. Ποιο είναι το αίτιο στην προκειμένη περίπτωση;
Πιστεύω ότι είναι η διαμόρφωση προσωπικής σχέση του ασθενούς με τον γιατρό . Σχέση που προκύπτει από την δυνατότητα του ασθενούς να επιλέγει τον γιατρό μέσα σε ένα δημόσιο σύστημα Υγείας. Όσο και να μην θέλουμε να το δεχθούμε, από την σχέση αυτή προκύπτουν και όλα τα υπόλοιπα… Ο ασθενής και οι συγγενείς του, έχουν απόλυτο δίκιο να επιζητούν το καλύτερο και τον “καλύτερο” και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κάποιος να του αποδώσει ευθύνη. Είναι τα θύματα της αμφιβολίας για την συνολική ποιότητα και πιστότητα των γιατρών που υπηρετούν στο ΕΣΥ. Ο “επώνυμος” από την άλλη πλευρά γιατρός τον οποίο επιλέγει ο ασθενής με αντικειμενικά ή όχι κριτήρια, “οχυρώνεται” πίσω από το γεγονός ότι επελέγη και έτσι αρχίζει η προσωπική σχέση και τελικά η διαπλοκή…
Δεν υπάρχει πάντως πρόβλημα χωρίς λύση.
Αυτό ισχύει και για το “φακελάκι”.
Μια άμεση αντιμετώπιση θα ήταν, η επιλογή του γιατρού στο Δημόσιο σύστημα, να μην γίνεται από τους ασθενείς, αλλά με διαφάνεια από τις Διοικήσεις των Νοσοκομείων , με δεδομένο ότι όλοι οι γιατροί του συστήματος είναι πιστοποιημένοι και έχουν την απαιτούμενη επάρκεια να αντιμετωπίσουν κάθε περιστατικό.
Αυτή βέβαια η προσέγγιση, προσκρούει άμεσα στην αμφιβολία και δυσπιστία των πολιτών περί της αξιοκρατίας. Μια δυσπιστία και μία αμφιβολία, εμπεδωμένη από πολλές δεκαετίες, που είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να παρακαμφθεί βίαια.
Η αποτελεσματική αντιμετώπιση επομένως του ντροπιαστικού “φακελακιού”, είναι η οικοδόμηση εμπιστοσύνης των πολιτών στο ΕΣΥ και συνολικά στους γιατρούς που το υπηρετούν. Επίπονη και χρονοβόρα προσπάθεια από όλους : Από την Πολιτεία, τους φορείς της Υγείας και ειδικότερα το ιατρικό προσωπικό.
Τα κατασταλτικά μέτρα, οι ποινές και οι κραυγές δεν λύνουν το πρόβλημα όπως έχει δείξει η ιστορία…
Επιμέλεια: Χρ. Ι. Στεφανάδης
Πηγή: www.protothema.gr
