Τη σημασία του διαστήματος μέσα στην ημέρα εκτέλεσης σωματικής άσκησης για την καρδιαγγειακή υγεία ανέδειξαν ερευνητές. Όσοι ασκούνται το πρωί κινδυνεύουν λιγότερο να εμφανίσουν καρδιαγγειακές παθήσεις και να υποστούν αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο σε σύγκριση με αυτούς που γυμνάζονται μεσημέρι ή πρωί.
Τη συσχέτιση του χρόνου σωματικής δραστηριότητα και καρδιαγγειακής πάθησης διερεύνησε νέα Ολλανδική μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό European Journal of Preventive Cardiology.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές συνέλεξαν δεδομένα φυσικής δραστηριότητας από 86.657 συμμετέχοντες στην UK Biobank, σε περιόδους 7 ημερών με υπολογισμό της μέσης δραστηριότητας 24 ωρών. Ανεξάρτητα απότη μέση ημερήσια ένταση της σωματικής δραστηριότητας, ο πληθυσμός της μελέτης διακρίθηκε σε τέσσερις διαφορετικές ομάδες σωματικής δραστηριότητας ανάλογα με την ώρα αιχμής της άσκησης: η πρώτη ομάδα ασκούνταν γύρω στο μεσημέρι, η δεύτερη ομάδα νωρίς το πρωί, η τρίτη ομάδα αργά το πρωί και η τέταρτη ομάδα με απογευματινή αιχμή. Η στατιστική ανάλυση χρησιμοποίησε μοντέλα που προσαρμόστηκαν για την ηλικία, το φύλο, το δείκτη μάζας σώματος και το κάπνισμα. Ο πληθυσμός είχε μέση ηλικία 61,6 έτη (58% γυναίκες), ο οποίος παρακολουθήθηκε για 6 χρόνια. Στη διάρκεια αυτή καταγράφηκαν 2.911 περιπτώσεις καρδιαγγειακής νόσου και 796 αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων.
Κατά τη μελέτη διαπιστώθηκε ότι οι συμμετέχοντες που είχαν υψηλότερα επίπεδα πρωινής ή αργότερα πρωινής φυσικής δραστηριότητας (ομάδες 2 και 3), είχαν 11% (αναλογία κινδύνου, HR = 0,89, 95% CI 0,80-0,99) και 16% ( HR = 0,84, 95% CI 0,77-0,92) αντίστοιχα χαμηλότερη συχνότητα εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου σε σύγκριση με εκείνους της ομάδας 1. Ωστόσο, μόνο εκείνοι στην ομάδα 3 (σωματική δραστηριότητα αργά το πρωί) είχαν σημαντικά μειωμένο κίνδυνο αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου (HR = 0,83, 95% CI 0,70-0,98), καθώς και συγκεκριμένα ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου (HR = 0,79, 95% CI 0,64-0,97).
Ανεξάρτητα από τη συνολική σωματική δραστηριότητα, η πρωινή σωματική δραστηριότητα συσχετίστηκε με χαμηλότερους κινδύνους εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι τα ερευνητικά ευρήματα αυτά υπογραμμίζουν τη δυνητική σημασία της χρονοδραστικότητας της άσκησης στην πρόληψη της καρδιαγγειακής νόσου.
Επιμέλεια: οι καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Σταυρούλα (Λίνα) Πάσχου (Επίκουρη Καθηγήτρια Ενδοκρινολογίας), Θεοδώρα Ψαλτοπούλου (Καθηγήτρια Θεραπευτικής-Επιδημιολογίας-Προληπτικής Ιατρικής) και Θάνος Δημόπουλος (Καθηγητής Θεραπευτικής-Αιματολογίας-Ογκολογίας και Πρύτανης ΕΚΠΑ).