Τα μακροχρόνια συμπτώματα μετά από οξεία λοίμωξη COVID-19 διερευνήθηκαν σε μελέτη που αξιολόγησε στοιχεία 53.047 ασθενών από τρεις κοόρτες ενηλίκων της Γαλλίας. Περίπου το 10% των ατόμων με οξεία λοίμωξη COVID-19 εξακολουθούσαν να έχουν συμπτώματα μετά από 1 έτος παρακολούθησης.
Οι παράγοντες κινδύνου που σχετίζονται με τη διάρκεια αυτών των συμπτωμάτων ποικίλλουν ανάλογα με την επιμονή τους. Η έρευνα του Olivier Robineau και συνεργατών δημοσιεύθηκε στο JAMA Network Open με θέμα.
Στην έρευνα που διεξήχθη με ερωτηματολόγια συμμετείχαν 3.972 ασθενείς, εξ αυτών οι 2.531 ήταν γυναίκες με μέση ηλικία τα 50,9 έτη. Από αυτούς, οι 2.647 (66,6%) ανέφεραν τουλάχιστον ένα σύμπτωμα κατά την οξεία φάση. Η διάμεση παρακολούθηση τους ήταν 243 ημέρες (διατεταρτημόριο εύρος [IQR], 166-465 ημέρες).
Μεταξύ των 2.647 θετικών ασθενών με συμπτώματα κατά την οξεία φάση, 861 άτομα (32,5%)ανέφεραν τουλάχιστον ένα επίμονο σύμπτωμα διάρκειας 2 ή περισσότερων μηνών μετά την οξεία φάση. Τα πιο συχνά επίμονα συμπτώματα ήταν:;
- δύσπνοια (163 από 614 [26,5%; 95% CI, 23,1%-30,3%)],
- η αρθραλγία (111 από 413 [26,9%; 95% CI, 22,7%-31,5%]),
- η ανοσμία ή αγευσία (264 από 978 [27,0%; 95% CI, 24,3%-29,9%)],
- η κόπωση/καταβολή (378 από 1.832 [20,6%; 95% CI, 18,8%-22,6%)),
- οι διαταραχές προσοχής ή συγκέντρωσης (84 από 376 [22,3%· 95% CI, 18,3%-27,0%]),
- η απώλεια μνήμης (70 από 175 [40,0%; 95% CI, 32,8%-47,7%)] και
- οι διαταραχές ύπνου (154 από 421 [36,6%; 95% CI, 32,0%-41,4%]
Το εκτιμώμενο ποσοστό των συμμετεχόντων με συμπτώματα κατά την οξεία φάση που είχαν τουλάχιστον ένα επίμονο σύμπτωμα :
- 18,4% στους 6 μήνες,
- 10,1% στους 12 μήνες και
- 7,8% στους 18 μήνες
Αξίζει να αναφερθεί πως το 94,2% των ασθενών με διαταραχές προσοχής ή συγκέντρωσης και το 77,5% των ασθενών με απώλεια μνήμης παρουσίασαν υποχώρηση των συμπτωμάτων 1 έτος μετά τα οξέα συμπτώματα. Ασθενείς με μεγαλύτερη ηλικία (> 60 ετών) γυναικείο φύλο , ιστορικό κακοήθειας, υψηλό δείκτη μάζας σώματος και μεγάλο αριθμό συμπτωμάτων κατά την οξεία φάση συσχετίστηκαν με βραδύτερη υποχώρηση των συμπτωμάτων. Συγκεκριμένα, ο ιατρός στο Institut Pierre-Louis d’Epidémiologie et de Santé Publique στο Παρίσι, Olivier Robineau εξήγησε ότι το γυναικείο φύλο συσχετίστηκε με βραδύτερη επίλυση της ανοσμίας ή της αγευσίας, ενώ η μεγαλύτερη ηλικία, το γυναικείο φύλο, το ιστορικό άγχους ή κατάθλιψης, το ιστορικό καρκίνου, το ιστορικό διαβήτη, η κατανάλωση καπνού, ο υψηλός ΔΜΣ και ο υψηλός αριθμός οξέων συμπτωμάτων συσχετίστηκαν με βραδύτερη επίλυση της καταβολής, ενώ η βραδύτερη επίλυση των διαταραχών προσοχής ή συγκέντρωσης συσχετίστηκε μόνο με τη μεγαλύτερη ηλικία.
Επιμέλεια: Οι ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, Ροδάνθη Ελένη Συρίγου, Γιάννης Ντάνασης, και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ)