Τι πρέπει να σημαίνει λοιπόν Τριτοβάθμιο Νοσοκομείο για τον Διευθυντή μιας κλινικής ή ενός εργαστηρίου;
1)ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΕΡΓΟ
α)Εκπαίδευση ειδικευομένων ιατρών με βάση ένα καθημερινό πρόγραμμα. Για κάθε ειδικευόμενο διατήρηση βιβλίου ειδικευομένου και καταγραφή των δραστηριοτήτων του. Ανά εξάμηνο ανακοίνωση της επίδοσης του και καταγραφή της κατεύθυνσης επίλυσης των προβλημάτων στο επόμενο εξάμηνο. Διδακτέα ύλη με βάση το πρόγραμμα της ειδικότητας που έχει αποσταλεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και ισχύει εδώ και δύο έτη στα κράτη μέλη.
β)Εκπαίδευση ειδικευμένων ιατρών. Η εκπαίδευση γίνεται με καθημερινό meeting το μεσημέρι ή το πρωί, με συγκεκριμένο αντικείμενο. Πρέπει επίσης να υπάρχει πρόγραμμα συνεχούς περιοδικής μετεκπαίδευσης στο εξωτερικό σε εξειδικευμένα κέντρα για την απόκτηση εξειδίκευσης μέσα στην υποειδικότητα την οποία έχει ο γιατρός.
γ)Εκπαίδευση νοσηλευτικού και παραϊατρικού προσωπικού. Η εκπαίδευση γίνεται σε συγκεκριμένο αντικείμενο με τακτά διαστήματα μετεκπαιδευτικών αδειών σε επιλεγμένα κέντρα εξειδίκευσης.
2)ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΕΡΓΟ
α)Συμμετοχή της κλινικής σε συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό με ανακοινώσεις και Poster.
β)Δημοσιεύσεις άρθρων σε επιστημονικά περιοδικά της Ελλάδος και του εξωτερικού
γ)Συγγραφή βιβλίων για την αξιοποίηση της εμπειρίας των στελεχών και του υλικού της κλινικής ή του εργαστηρίου
δ)Συμμετοχή των ιατρών σε διάφορες εξειδικευμένες ομιλίες που προβάλλουν τον ομιλητή και την κλινική
ε)Συμμετοχή σε ερευνητικά πρωτόκολλα, που γίνονται κυρίως πρωτογενώς από την κλινική, ή δευτερογενώς μέσω των διαφόρων εταιρειών
στ)Συμμετοχή σε πειραματικά προγράμματα που γίνονται στο πειραματικό χειρουργείο και εργαστήριο του Νοσοκομείου
ζ)Διοργάνωση επιστημονικών ημερίδων, συμποσίων και σεμιναρίων
η)Κοινές επιστημονικές συναντήσεις εβδομαδιαίες μεταξύ των κλινικών, που συμβάλλουν και επιστημονικά αλλά κυρίως στο καλό τμήμα μεταξύ του ιατρικού προσωπικού.
3)ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ
Πρέπει για να υπάρχει προοπτική υλοποίησης ενός προγράμματος εκπαιδευτικού και επιστημονικού να υπάρχει υλικό. Υλικό για να υπάρχει πρέπει απαραίτητα να υπάρχει και υψηλή παραγωγικότητα.
Απλώς δεν πρέπει τα κρεβάτια της κλινικής να τα γεμίζουμε διαχειριζόμενοι ασθενείς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας περίθαλψης αλλά να τα γεμίζουμε με εξειδικευμένα περιστατικά. Και στις δυο περιπτώσεις τα κρεβάτια είναι γεμάτα, αλλά η ποιοτική εξειδίκευση των κρεβατιών είναι διαφορετική.
4)ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ
Πρέπει να καταγράφονται οι στόχοι κάθε κλινικής για τα επόμενα πέντε χρόνια, ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να πετύχουμε τους στόχους και οι συνθήκες- όροι- προϋποθέσεις που απαιτούνται (master plan). Το σχέδιο πρέπει να γίνεται σε συνεργασία Διοίκησης και Διευθυντού της κλινικής ή του εργαστηρίου.
5)ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ΔΙΕΥΘΥΝΤΟΥ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Ο Διευθυντής πρέπει ανά εξάμηνο να λογοδοτεί στη Διοίκηση για τα πεπραγμένα της κλινικής και του εργαστηρίου και να αιτιολογεί την κάθε του πράξη. Στην λογοδοσία αυτή ο Διευθυντής οφείλει να ενημερώνει την Διοίκηση επί αρνητικών αποτελεσμάτων και το σχέδιο που έχει για την επίλυση των προβλημάτων.
Όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν υπευθυνότητα και όχι διαφυγή μέσω της συλλογικότητας των υποχρεώσεων και των ευθυνών. Αν παραμείνει το σύστημα θα πρέπει να οριοθετηθούν οι ευθύνες, να γίνουν οι κρίσεις ανοικτές με αξιοκρατία και όχι με απλή ανάταση των χειρών.
Πως είναι δυνατόν ένας διευθυντής που έγινε με ανάταση της χειρός και που δεν έκανε ποτέ μια εργασία να εμπνεύσει τους άλλους να κάνουν εργασίες.
6)ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
Αξιολόγηση γίνεται και τώρα αλλά μόνο για τα μάτια του κόσμου ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΟΣ αξιοκρατίας και δικαιοσύνης. Απορώ και με την αριστερά που έχει δαιμονοποιήσει την αξιολόγηση ενώ έπρεπε να την κάνει σημαία και να ζητήσει φυσικά δικλείδες ασφαλείας ώστε να απαλειφθούν οι όποιες ενστάσεις που έχει.
Τι πρέπει να σημαίνει λοιπόν Τριτοβάθμιο Νοσοκομείο για την Διοίκηση ενός Νοσοκομείου;
1)ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
Η Διοίκηση με τις ενέργειες της στην Πολιτεία αλλά και σε ορισμένους Διευθυντές θα πρέπει να οριοθετήσει τι πρέπει να νοσηλεύεται και τι όχι.
Ποια περιστατικά θα πρέπει να οδεύουν προς τα μικρά νοσοκομεία και ποια στο Τριτοβάθμιο Νοσοκομείο. Το Τριτοβάθμιο Νοσοκομείο δεν είναι κέντρο υγείας ούτε κέντρο διαχείρισης της γενικής εφημερίας.
Η εκπαίδευση των ειδικευομένων επί των ήσσονος σημασίας περιστατικών γίνεται κυρίως στα ΤΕΠ στην διάρκεια της γενικής εφημερίας, όπου παρίστανται πάντοτε ειδικευμένοι ιατροί. Έτσι σιγά-σιγά δημιουργείται παράδοση σε μια κλινική και γίνεται σημείο αναφοράς προσέλευσης εξειδικευμένων περιστατικών από όλη την Υγειονομική Περιφέρεια. Αυτό επιταχύνει και τους ρυθμούς εξειδίκευσης και εμπειρίας του Νοσοκομείου σε συγκεκριμένους τομείς με γεωμετρική πρόοδο.
Για να γίνει κατανοητό θα πρέπει να σας δώσω ένα παράδειγμα. Τα ήσσονος σημασίας περιστατικά θα πρέπει να χειρουργούνται σε Δευτεροβάθμιο Νοσοκομείο. Τα εξειδικευμένα περιστατικά που θα χρειάζεται ο διευθυντής για να γεμίσει τα κρεβάτια της κλινικής του προϋποθέτουν εξειδίκευση- και προβολή της κλινικής στην περιφέρεια, που προϋποθέτει μετεκπαίδευση των στελεχών του που επίσης προϋποθέτει καθημερινή εκπαίδευση και έτσι ολοκληρώνεται ο κύκλος της διαρκούς προόδου του Νοσοκομείου.
2)ΥΛΙΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΔΟΜΗ
α)Η διοίκηση πρέπει να φροντίζει για την ανανέωση των υποδομών που σημαίνει έρευνα αγοράς. Η έρευνα αγοράς θα πρέπει να γίνεται με εξειδικευμένους ανθρώπους, με κριτήρια:
1)την επιστημονική αναβάθμιση και,
2)το υλοποιήσιμο ή μη της χρησιμοποίησης του υλικού που θα αγορασθεί.
Δεν μπορεί να αγοράζεται ένα μηχάνημα τελευταίας τεχνολογίας για το καπρίτσιο ενός Διευθυντή ή για να το κάνει ντεκόρ στο γραφείο του, αλλά η αγορά θα πρέπει να γίνει με το σκεπτικό της επιστημονικής προόδου.
β)Η επένδυση σε μια κλινική ή εργαστήριο από μέρους της Διοίκησης θα πρέπει να γίνεται με γνώμονα το σκεπτικό της ανταμοιβής και του κινήτρου. Δεν πρέπει να γίνεται επένδυση σε μια κλινική ή ένα εργαστήριο που δεν έχει επιτύχει το έργο της.
γ)Η υλικοτεχνική υποδομή, θα πρέπει να λειτουργεί και σαν ποινή για τους Διευθυντές που δεν ανταποκρίνονται στα καθήκοντα τους. Θα πρέπει να αφαιρούνται κλίνες βεβαίως από εκείνους που δεν τις διαχειρίζονται σωστά και να δοθούν σε αυτούς που παράγουν μεγαλύτερο έργο, δεδομένου ότι στα περισσότερα Νοσοκομεία υπάρχουν παρόμοιου αντικειμένου κλινικές και εργαστήρια και οι συγκρίσεις είναι εύκολες.
3)ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Η εργασιακή ειρήνη αποτελεί σε ένα νοσοκομείο το Α και το Ω. Εργαζόμενοι που δεν είναι ευχαριστημένοι στο χώρο εργασίας, δεν μπορεί ποτέ να προσφέρουν θετικό έργο, ιδίως αν αυτό το έργο είναι εξειδικευμένο.
Ο τρόπος αντίδρασης ενός δυσαρεστημένου εργαζόμενου είναι ότι θα εργάζεται για τον εαυτό του και όχι για το νοσοκομείο και αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς και μη ελεγχόμενους τρόπους.
Κανείς δεν μπορεί να κοροϊδεύει τον άλλον επί μακρόν. Η παροχή ελκυστικών κινήτρων δεν είναι απαραίτητα μόνο τα χρήματα.
Στο Τριτοβάθμιο Νοσοκομείο όπου η κυρίαρχη λέξη είναι η εξειδίκευση δεν πρέπει να ισχύει το φύγε εσύ, έλα εσύ. Αυτή είναι μια αυτοκτονική διαχείριση του έμψυχου υλικού και λειτουργεί και σαν αντικίνητρο προσέλευσης υψηλής ποιότητας έμψυχου υλικού.
4)ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ
Ανά εξάμηνο θα πρέπει να γίνει ο έλεγχος των διευθυντών, να λογοδοτούν για το έργο τους και να προσδιορίζονται οι επιπτώσεις, οι επιβραβεύσεις καθώς και οι κατευθύνσεις επίλυσης των προβλημάτων. Στο μεσοδιάστημα αυτό, η παρουσία της Διοίκησης θα πρέπει να είναι διακριτική και πάντοτε μέσω των θεσμικών οργάνων του Νοσοκομείου. Σε αντίθετη περίπτωση η ευθύνη της Διοίκησης είναι τεράστια, κυρίως διότι από την συνεχή τριβή χάνει το κύρος της, τα πάντα εμπλέκονται στην διαδικασία των ισορροπιών και της προσωποποίησης των προβλημάτων.
5)ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ
Η Διοίκηση θα πρέπει να διατηρεί άριστες σχέσεις με τα ΜΜΕ, τις αρχές του τόπου και τους διάφορους φορείς και οργανώσεις της πόλης μας με σκοπό όμως μοναδικό την προώθηση των συμφερόντων του Νοσοκομείου.
Πρέπει να συμβάλλει στην συνεργασία με μεγάλα Νοσηλευτικά Ιδρύματα του εξωτερικού ώστε να γίνει η μετεκπαιδευτική συνεργασία πιο προσβάσιμη για τα στελέχη των κλινικών ή του εργαστηρίου που πρέπει να εκπαιδευτούν.
6)ΤΜΗΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ
Η Διοίκηση θα πρέπει να λειτουργεί ομαδικά, όχι κάποιος να υποδεικνύει μόνος του τι πρέπει να γίνει.
Για αυτό γίνονται επιτροπές από μέλη της Διοίκησης για κάθε θέμα, και με τις οποίες επιτροπές συνεργάζονται τα θεσμοθετημένα όργανα του Νοσοκομείου, για να βρίσκονται τα πάντα σε μια διαρκή εγρήγορση και όχι σε ένα διαρκές τέλμα.
7)ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ MANAGER ΣΤΟ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ
Ο ιατρικός Manager είναι ο υπεύθυνος για την δημιουργία της λίστας προτεραιότητας αγοράς της υλικοτεχνικής υποδομής και ελέγχου/ αξιολόγησης του ήδη υπάρχοντος τεχνολογικού εξοπλισμού. Είναι ο άνθρωπος που κάνει έρευνα αγοράς και κάνει τις εισηγήσεις στην Διοίκηση.
8)ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΕΡΕΥΝΑΣ
Πρόκειται για εξειδικευμένα τμήματα μέσα στις κλινικές – εργαστήρια χωρίς όμως ιατρικό- κλινικό έργο, χωρίς παροχή υπηρεσιών και χωρίς διοικητικές υποχρεώσεις στη μητρική κλινική –εργαστήριο.. Το προσωπικό είναι ανεξάρτητο και το τμήμα έρευνας χρηματοδοτείται από το γενικό λογαριασμό του Νοσοκομείου. Η δημιουργία τμήματος έρευνας γίνεται σε κάθε τριτοβάθμιο Νοσοκομείο σταδιακά και σε κλινικές-εργαστήρια που έχουν ήδη πιστοποιηθεί με ISO εύρυθμης λειτουργίας
.
9)ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ
Στο εξωτερικό υπάρχουν παντού προγράμματα εξειδίκευσης συνήθως διετούς φοίτησης μετά την ειδικότητα και μονοετή προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών σε καθορισμένο αντικείμενο.
Τι πρέπει να καταργηθεί αμέσως σε ένα <<τριτοβάθμιο>> Ελληνικό Νοσοκομείο;
Ι)Κατάργηση της θεσμοθετημένης ασυλίας της Διοίκησης του Νοσοκομείου. Θα πρέπει να ξέρει το κάθε μέλος της Διοίκησης ότι δεν μπορεί να λέει ότι θέλει, να ξοδεύει τα χρήματα του Ελληνικού λαού χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα, να ψηφίζει κατά το δοκούν, αλλά θα πρέπει να ξέρει ότι στο τέλος θα αποδοθούν ευθύνες και μάλιστα ποινικές .Η διοίκηση φυσικά δεν διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση ,ούτε αλλάζει με την αλλαγή της εκάστοτε κυβέρνησης.
ΙΙ)Κατάργηση των θεσμοθετημένων προνομίων των Πανεπιστημιακών στο Τριτοβάθμιο Νοσοκομείο και πλήρης εξίσωση των επαγγελματικών και θεσμικών προνομίων με τους υπόλοιπους ιατρούς του ΕΣΥ που ανήκουν σε πιστοποιημένα εργαστήρια ή κλινικές με ISO.
Ποια είναι αυτά τα προνόμια;
α)Επαγγελματική ασυδοσία με ταυτόχρονη εργασία στο Νοσοκομείο, στο ιατρείο, στην κλινική,
β)Συμμετοχή προνομιακή σε θεσμοθετημένα όργανα χωρίς λόγο,
γ)Κατάργηση της αποκλειστικής χορήγησης διδακτορικής διατριβής, με εφαρμογή του θεσμού του Κλινικού Καθηγητή για τον Διευθυντή του ΕΣΥ που όμως διαθέτει τα ανάλογα προσόντα,
δ)Επιτέλους αξιολόγηση των Πανεπιστημιακών Κλινικών και από μη Πανεπιστημιακούς.
ΙΙΙ)Κατάργηση ή αποδυνάμωση διαδικασιών όπως είναι το πολυδιευθυντικό σύστημα, η ελαχιστοποίηση των κρίσεων με ανάταση της χειρός, η ελαχιστοποίηση της εργασίας και η ελαχιστοποίηση της εκπαίδευσης.
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν υπάρχει τριτοβάθμιο Νοσοκομείο στην χώρα μας αλλά μόνο τριτοβάθμιες δράσεις σε ορισμένα Νοσοκομεία που γίνονται από πολλούς αξιόλογους συναδέλφους.
Αυτή η διαδικασία εύρυθμης λειτουργίας ενός τριτοβάθμιου Νοσοκομείου πρέπει να είναι ο στόχος ενός συνδικαλιστικού κινήματος και όχι η γνωστή κασέτα χρηματοδότηση – διορισμοί ειδικά εκεί που δεν χρειάζονται.
.Δυστυχώς ο συνδικαλισμός στο Νοσοκομείο κατάντησε εναλλακτική της ψυχανάλυσης δραστηριότητα και το κοινωνικό άλλοθι για εμμονικές συμπεριφορές, πολλοί δε συνδικαλιστές έκτισαν καριέρες λεηλατώντας την εύρυθμη λειτουργία του Νοσοκομείου.
Φυσικά και πρέπει να υπάρχει συνδικαλισμός αλλά με στόχο τον έλεγχο και την πρόοδο του Νοσοκομείου με όρους αξιοκρατίας-δικαιοσύνης-ακριβοδίκαιης αξιολόγησης χωρίς επαγγελματικού τύπου χαμόγελα-ευγένειες, χωρίς επιλεκτική κοινωνική δράση, χωρίς επιλεκτικό συναίσθημα, χωρίς δήθεν πλουραλισμό της σκέψης και εμμονές δήθεν ιδεολογικής καθαρότητας που υποκρύπτουν συχνά και μοχθηρία .Δυστυχώς κάποιοι από αυτούς κατάντησαν πρωτεργάτες της ατιμωρησίας ,της ήσσονος προσπάθειας ,της διαφθοράς και του τέλματος.
Τεράστια ευθύνη φέρουν και:
α ) Η πλειοψηφία των διοικητικών παραγόντων που διορίστηκαν χωρίς καμία επάρκεια επιστημονική και διοικητική από παράγοντες των κομμάτων μηδενός κόμματος εξαιρουμένου
β) Η εκάστοτε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου υγείας που δεν έχει ΟΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ.
γ) Τα κρατικοδίαιτα ιδιωτικά συμφέροντα (φαρμακοβιομήχανοι, εισαγωγείς, ιδιοκτήτες ιδιωτικών κλινικών και αλυσίδες διαγνωστικών κέντρων),που λειτουργούν χωρίς ούτε ένα θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας και λειτουργούν χωρίς κανόνες και έλεγχο. Τους γνωρίσαμε καλά στην πανδημία καθώς και την πλήρη αδυναμία τους να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στην κρίση και φυσικά επιβραβεύτηκαν με τεράστια κέρδη δεδομένου ότι τα δημόσια νοσοκομεία επιφορτίσθηκαν με την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Επιμέλεια: Ιωάννης Τσιτουρίδης