Οι σύμπλοκες διαδερμικές στεφανιαίες επεμβάσεις αποτελούν ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον κεφάλαιο της επεμβατικής καρδιολογίας καθώς χαρακτηρίζονται από αυξημένες τεχνικές δυσκολίες αλλά και αυξημένα ποσοστά περιεπεμβατικών και όψιμων επιπλοκών. Μια πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη στο JACC, προσπάθησε να απαντήσει σε κάποιο από τα ερωτηματικά σχετικά με την αντιαιμοπεταλιακή αγωγή στον συγκεκριμένο πληθυσμό ασθενών.
To εάν η αγωγή με τικαγρελόρη ως μονοθεραπεία μειώνει τις αιμορραγικές επιπλοκές χωρίς να αυξάνει τον ισχαιμικό κίνδυνο σε ασθενείς οι οποίοι υποβάλλονται σε σύμπλοκή διαδερμική στεφανιαία επέμβαση είναι άγνωστο.
Ο σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να εκτιμήσει την αποτελεσματικότητα μιας μονοθεραπείας με τικαγρελόρη έναντι μίας θεραπείας με τικαγρελόρη και ασπιρίνης , σε ασθενείς οι οποίοι υποβάλλονται σε σύμπλοκη διαδερμική στεφανιαία επέμβαση από την μελέτη TWILIGHT (Ticagrelor with aspirin or alone in high risk patients after coronary intervention).
Στην μελέτη TWILIGHT , μετά από 3 μήνες, οι ασθενείς οι οποίοι ήταν ελέυθεροι συμβαμάτων και οποίοι συμμορφωνόταν με την θεραπεία, συνέχισαν να λαμβάνουν τικαγρελόρη και τυχαιοποιήθηκαν στο να συνεχίζουν να λαμβάνουν ασπιρίνη η placebo για ένα έτος. Η σύμπλοκη διαδερμική επέμβαση ορίστηκε ως ακολούθως: αγγειοπλαστική 3 αγγείων, αγγειοπλαστική 3 η παραπάνω βλαβών, συνολικό μήκος stent ≥60 χιλ., αγγειοπλαστική σε βλάβη διχασμού με τοποθέτηση 2 stent, χρήση συσκευών αθηρεκτομής, αγγειοπλαστική στελέχους , μοσχευμάτων η χρονίων ολικών αποφράξεων.
Μεταξύ 7.119 τυχαιοποιημένων ασθενών της κύριας μελέτης, σε 2.342 ασθενείς πραγματοποιήθηκε σύμπλοκη διαδερμική επέμβαση. Συγκρινόμενη με την τικαγρελόρη και ασπιρίνη ,η θεραπεία με τικαγρελόρη και placebo,είχε ως αποτέλεσμα σημαντικά μικρότερα ποσοστά αιμορραγιών τύπου 2, 3 η 5 κατά BARC (4,2% vs 7,7%). Δεν υπήρξαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων σε ότι αφορούσε τα ποσοστά θανάτου, εμφράγματος του μυοκαρδίου η των εγκεφαλικών επεισοδίων. (3.8% vs 4.9%), αλλά ούτε σε θρομβώσεις stent.
Τα συμπεράσματα της παραπάνω μελέτης ήταν ότι σε ασθενείς οι οποίοι υποβάλλονται σε σύμπλοκη διαδερμική στεφανιαία επέμβαση και οι οποίοι αρχικά ολοκλήρωσαν 3 μήνες θεραπείας με τικαγρελόρη και ασπιρίνη, η συνέχιση της θεραπείας με τικαγρελόρη ως μονοθεραπεία συσχετίστηκε με μικρότερη συχνότητα αιμμοραγιών, χωρίς να αυξάνεται ο κίνδυνος ισχαιμικών συμβαμάτων, συγκριτικά με την συνέχιση αγωγής με τικαγρελόρη και ασπιρίνη.
Επιμέλεια-Συγγραφή: Πετούσης Στυλιανός,Επικουρικός Επιμελητής Καρδιολογικής κλινικής Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου