Τάσεις στις δαπάνες συνταγογράφησης αντιπηκτικής αγωγής μεταξύ των δικαιούχων του Medicare Part D και του Medicaid μεταξύ 2014 και 2019.

Για αυτήν τη μελέτη, χρησιμοποιήθηκαν τα δεδομένα δαπάνης φαρμάκων της Medicaid και της Medicare Part D Prescription Drug Event για τα έτη 2014-2019 και προσδιορίσθηκαν όλα τα σκευάσματα αντιπηκτικών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων των: apixaban, edoxaban, rivaroxaban, dabigatran, warfarin, fondaparinux και ηπαρινών μικρού μοριακού βάρους (dalteparin και enoxaparin). Εξήχθησαν οι συνολικές δαπάνες (που ορίζονται ως τα συνολικά ποσά που καταβλήθηκαν από τον δικαιούχο και το πρόγραμμα Medicare/Medicaid), ο αριθμός των αξιώσεων/απαιτήσεων και η μέση δαπάνη ανά αξίωση/απαίτηση. Μεταξύ 2014 και 2019, τα συνολικά αιτήματα αντιπηκτικής αγωγής αυξήθηκαν από 23,5 σε 30,6 εκατομμύρια (+30%), οφειλόμενες κυρίως στις απότομες αυξήσεις στο apixaban (0,9–12,1 εκατομμύρια) και στο rivaroxaban (3,2–6,3 εκατομμύρια). Αντίθετα, η χρήση βαρφαρίνης μειώθηκε σημαντικά (17,2–10,4 εκατομμύρια). Οι συνολικές δαπάνες για τα αντιπηκτικά αυξήθηκαν κατά 277% (2,1–7,8 δισεκατομμύρια δολάρια), τροφοδοτούμενη κυρίως από την αυξημένη χρήση των DOAC (1,4 δισεκατομμύρια δολάρια το 2014 σε 7,5 δισεκατομμύρια δολάρια το 2019). Μεταξύ 2014 και 2019, η μέση δαπάνη ανά αίτημα μειώθηκε για τις ηπαρίνες μικρού μοριακού βάρους (554$–226$), αυξήθηκε για το apixaban (243$–374$), το dabigatran (267$–376$) και το rivaroxaban (237$–400$), και σταθερό για βαρφαρίνη (12$–14$). Το συνολικό κόστος του Medicare για τα αντιπηκτικά αυξήθηκε κατά 151% (463 εκατομμύρια $–1,16 δισεκατομμύρια $). Μεταξύ 2014 και 2018, ο αριθμός των δικαιούχων αυξήθηκε κατά 706% (0,2–1,6 εκατομμύρια) για το apixaban και 61,5% (0,65–1,05 εκατομμύρια) για το rivaroxaban και μειώθηκε κατά 25,2% (2,35 εκατομμύρια σε 1,75 εκατομμύρια) για τη βαρφαρίνη. Το 2018, το συνολικό κόστος για το apixaban, το rivaroxaban και τη βαρφαρίνη ήταν 589 εκατομμύρια $, 375 εκατομμύρια $ και 58 εκατομμύρια $, αντίστοιχα. Ομοίως, τα συνολικά αιτήματα αντιπηκτικής αγωγής αυξήθηκαν κατά 38% (2,3 εκατομμύρια το 2014 σε 3,2 εκατομμύρια το 2019). Κατά την περίοδο της μελέτης, οι αξιώσεις αυξήθηκαν για το apixaban (+4401%, 19.662–884.900), το edoxaban (+228%, 719–2.357) και το rivaroxaban (+248%, 223.079–776.364), αλλά μειώθηκαν για τη βαρφαρίνη (−34%, 1,7 εκατομμύρια σε 1,1 εκατομμύρια) και fondaparinux (−54%, 13.584 έως 6.228). Η συνολική δαπάνη για αντιπηκτικά αυξήθηκε κατά 101% (294–592 εκατομμύρια $), με τις μεγαλύτερες αυξήσεις να σημειώνονται στο apixaban (4,7–253 εκατομμύρια $), στο edoxaban (166.709–576.915 $) και το rivaroxaban (54–237 εκατομμύρια $). Μεταξύ 2014 και 2019, οι αλλαγές στις δαπάνες του Medicaid ανά αίτημα για το rivaroxaban (242 $ έως 345$), το apixaban (234 $ έως 324$) και τη βαρφαρίνη (9$  έως  8$) ήταν παρόμοιες με το Medicare. Μεταξύ 2014 και 2019, τα συνδυασμένοι αιτήματα για αντιπηκτικά Medicare και Medicaid αυξήθηκαν από 25,9 σε 33,8 εκατομμύρια, ενώ οι συνολικές δαπάνες αυξήθηκαν από 2,4 σε 8,4 δισεκατομμύρια δολάρια. Επιπλέον, το 2018, oι δικαιούχοι του Medicare πλήρωσαν πάνω από 964 εκατομμύρια δολάρια από την τσέπη τους. Αν και οι συνολικές δαπάνες DOAC αυξάνονται, η χρήση DOAC μπορεί να συσχετιστεί με χαμηλότερες ιατρικές δαπάνες σε σύγκριση με τη βαρφαρίνη που προέρχονται από μειωμένο κίνδυνο μείζονας αιμορραγίας και ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου και μειωμένη παρακολούθηση φαρμάκων. Το 2019, μια συνταγή DOAC ήταν >25 φορές πιο ακριβή από τη βαρφαρίνη τόσο στο Medicare όσο και στο Medicaid και αυτό το χάσμα κόστους πιθανότατα θα μειωθεί με την κυκλοφορία των γενόσημων σκευασμάτων. Η μελέτη αυτή έχει αρκετούς περιορισμούς: 1.δεν σχολιάστηκαν η ένδειξη, η διάρκεια ή η καταλληλότητα της ατομικής αντιπηκτικής θεραπείας, 2. δεν υπολογίστηκαν η μέση δαπάνη του Part D ανά δικαιούχο, 3. οι εκτιμήσεις δαπανών του Medicaid είναι πιθανώς ελαφρώς υπερεκτιμημένες, επειδή δεν ελήφθη υπ’όψην η πρόσθετη τριμηνιαία έκπτωση για τον πληθωρισμό ή οι ειδικές εκπτώσεις φαρμάκων υπό διαπραγμάτευση, 4. δεν εξηγήθηκε η μείωση δαπανών από τις λιγότερο συχνές επισκέψεις στο εργαστήριο και σε κλινικούς ιατρούς λόγω των DOAC έναντι της βαρφαρίνης. Συμπερασματικά, η μελέτη υποδηλώνει ότι οι πληθυσμοί Medicare και Medicaid μεταβαίνουν σε πιο αποτελεσματικές, ασφαλέστερες αλλά και ακριβότερες μορφές αντιπηκτικής αγωγής. Αυτά τα αυξανόμενα κόστη μπορεί να οδηγήσουν σε οικονομική επιβάρυνση για το Medicare και το Medicaid και απαιτούν περαιτέρω προσπάθεια για να διασφαλιστεί ότι η πρόσβαση δε θα περιορίζεται από το κόστος.

Link άρθρου: Trends in Anticoagulation Prescription Spending Among Medicare Part D and Medicaid Beneficiaries Between 2014 and 2019 https://www.ahajournals.org/doi/10.1161/JAHA.121.022644

Πηγή: https://www.imetha.gr/

Περισσότερα Άρθρα

Σχετικά Άρθρα

Νέες Δημοσιεύσεις

Αφρικανική σκόνη – Οδηγίες

Οι συγκεντρώσεις σκόνης αναμένεται να είναι αυξημένες σήμερα και αύριο. Τι αναφέρεται σε πρόγνωση του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών. Η Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας της Περιφέρειας Κρήτης με...

Κρυφές εγκεφαλικές αλλαγές σε άτομα με καρδιακές παθήσεις

Αλλαγές στα αιμοφόρα αγγεία του εγκεφάλου που μπορούν να ανιχνευθούν μόνο με απεικόνιση εγκεφάλου. Μια νέα ανάλυση στην οποία συμμετείχαν πάνω από 13.000 άτομα έδειξε...

Επτά ερωτήσεις για τις Ιδιοπαθείς Φλεγμονώδεις Νόσους του Εντέρου

Στις πιο συχνές ερωτήσεις σχετικά με τις Ιδιοπαθείς Φλεγμονώδεις Νόσους του Εντέρου απαντά ο κύριος Αθανάσιος Σιούλας, Γαστρεντερολόγος, Αναπλ. Διευθυντής Γ’ Γαστρεντερολογικής Κλινικής ΥΓΕΙΑ 1. Τι...

Ετικέτες