Ο πατέρας μου ο Μήτσος ο Λιόλιος και ο κορωνοϊός. Ένα σύντομο αφήγημα.

Οι Βεροιώτες φίλοι μου, ίσως θυμάστε τον πατέρα μου. Ηλεκτρολόγος αυτοκινήτων, είχε το γκαράζ του, “το μαγαζί” όπως το λέγαμε, στην Σταδίου προς το γήπεδο. Απόφοιτος δημοτικού, εξαιρετικός τεχνίτης και ωραίος άνθρωπος.

 Ένα απ’ τα πολλά καλά που μου έκανε, ήταν ότι απ’ το Γυμνάσιο ακόμα με έπαιρνε τα καλοκαίρια να δουλεύω στο μαγαζί. Δεν θα ξεχάσω εκεί μια μέρα να προσπαθώ να βγάλω ξαπλωμένος κάτω από ένα φορτηγό Scania τη μίζα. Ντάλα ο ήλιος, να προσπαθώ ν’ αποφύγω τα καφτά λάδια που στάζανε απ τη μηχανή, εκείνη τη στιγμή αποφάσισα οτι θα σπουδάσω!

Αλλά το ωραίο ήταν ότι στο μαγαζί είδα την πραγματική μορφή της κοινωνίας. Πελάτες ήταν ο γιατρός που δεν είχε ιδέα τι βρίσκεται κάτω απ’ το καπό, ο αγρότης που βιαζόταν να φτιάξει το τρακτέρ επειδή είχε να ραντίσει, ο νταλικιέρης που είχε στο ψυγείο ροδάκινα για Γερμανία και του χάλασε η μίζα (αυτή που έφτιαχνα! 🙂 ). Μα πάνω απ’όλα μου άρεζε η παρέα με τους άλλους τεχνίτες και τα “τσιράκια”. Μηχανικοί, λαστιχάδες, λαμαρινάδες, αλλά και υδραυλικοί, μπετατζήδες και χτίστες.

Μερικά βράδια με έπαιρνε ο πατέρας μου και με μια μεγάλη ετερόκλητη επαγγελματικά παρέα πηγαίναμε για κότα στο Τουρκοχώρι (για τους παλιούς που γνωρίζουνε παλιότερες τοπωνυμίες).

Εκεί, ανάμεσα στο κοτόπουλο και τα χόρτα (ραδίκια, αντίδια η ζοχοί αναλόγως εποχής), μετά από πολλά “γειά μας” με ρετσίνα Μαλαματίνα (αυτήν που διαφήμιζε ο Σταυρίδης) και υπό τα τραγούδια του Καζαντζίδη, ξεκινούσανε μυθικές συζητήσεις. Πολιτικές, λιγότερο αθλητικές αλλά και επιστημονικές!
– Εγώ σου λέω ότι σε όποιον πλανήτη υπάρχει νερό υπάρχει και ζωή, έλεγε ο μπετατζής
– Αν τρως πορτοκάλια το χειμώνα δεν σε πιάνει η γρίπη, δήλωνε ο μπογιατζής
– Αν δεν έχεις άγχος, καρδιά δεν παθαίνεις, βεβαίωνε ο λαστιχάς!

Περάσανε τα χρόνια, έγινα γιατρός και συχνά τους ξανασυναντούσα και πίναμε και κανά κρασάκι, στην ταβέρνα του “Ψώνη” που αγαπώ.
Εκεί, μετά “τα πονάω εδώ”, “έχω ένα βηχα – να κόψεις το κάπνισμα Λιάκο”, ξεκινούσαν οι ερωτήσεις:
– Ρε γιατρέ είναι αλήθεια ότι η φραπελιά θεραπεύει τον καρκίνο;
– Αυτό που άκουσα στην τηλεόραση για το ζουμί από καβούρια στην Κρήτη;
– Τι λες γι αυτόν τον γιατρό στην Σιάτιστα που βρίσκει τι έχεις με μια βέργα;
Και γινότανε κουβέντα, μερικοί είχαν ήδη εξαπατηθεί, αλλά όλοι με άκουγαν με προσοχή και σχεδόν όλοι έκαναν αυτό που τους έλεγα. Πολλοί μ’ ευχαριστούσανε και τότε αλλά και μετά, όταν καταλάβανε ότι γλυτώσανε απ’τα νύχια ενός απατεώνα ή όταν μπήκε έγκαιρα μια σημαντική διάγνωση.

Και μεταφερόμαστε στο σήμερα.

Μια πανδημία μας έχει φέρει τα πάνω-κάτω και παράλληλα ανθίζει η παραπληροφόρηση. Ο απλός κόσμος έχει διχαστεί, αποκαλούν οι μεν τους δε “ψεκασμένους”. Φίλοι διαγράφουν φίλους απ’το το facebook, βρίζει ο ένας τον άλλον και βλέπω τον σοβατζή να μην μιλάει πια του φορτοεκφορτωτή επειδή είναι μ@λ@κ@ς και βλάκας.

Οπότε τι έχω να πω τώρα εγώ στους φίλους μου απ’ τα παλιά;

– Φίλοι μου, δεν είστε ούτε ηλίθιοι, ούτε ψεκασμένοι, ούτε πουλημένοι. Παραπληροφορημένοι είστε. Και γι αυτό, φταίμε ΚΑΙ εμείς, οι “επιστήμονες”. Που ταμπουρωμένοι πίσω απ τους δυσνόητους επιστημονικούς μας όρους, μερικοί από μας τους περιφέρουμε εν είδει μαιντανού σε τηλεοπτικά παράθυρα ξεχνώντας ότι πρέπει να σας μιλήσουμε με σεβασμό και με λόγια απλά και κατανοητά. Όπως θα μιλούσαμε στον γκαραζιέρη πατέρα μας. Αλλά και επειδή μερικοί επίορκοι και άθλιοι από μας, είτε για να κερδίσουν φήμη, είτε χρήματα, είτε πελατεία, είτε ψηφοφόρους σας έχουν φλομώσει στο ψέμα και στην παραπληροφόρηση. Παίζοντας με τις ζωές σας.

Οπότε καταλήγω στο εξής:

Φανταστείτε ότι ξαναμαζευόμαστε στην ταβέρνα του “Ψώνη” και με ρωτάτε:

– Ρε γιατρέ, τι να κάνουμε με τον κορωνοιό;

Και με όλη την αγάπη και τον βαθύ σεβασμό που σας έχω σας απαντώ:

– Να κάνετε ότι σας λέει ο ΕΟΔΥ και οι υπεύθυνοι γιατροί. Να κρατάτε τα μέτρα ασφαλείας όπως σας λένε και ναι, να κάνετε το εμβόλιο όταν έρθει η σειρά σας.
– Ρε γιατρέ, μεταξύ μας τώρα, εσύ θα το κάνεις το εμβόλιο;
– Φυσικά θα το κάνω και γω και η οικογένεια μου, όπως οριστεί.
– Εντάξει ρε γιατρέ, αλλά πως να τους εμπιστευτούμε, τα κάνουν όλα καλά;.
– Οχι, δεν τα κάνουν όλα καλά, αλλά προσπαθούν και δεν έχουν στην φάση αυτή που καίγεται ο κ@λ@ς μας πονηρά κίνητρα. Είναι προς το παρόν ότι καλύτερο έχουμε.

Αλλά:

Η πανδημία έδειξε ότι έχουμε ανάγκη από ένα στιβαρό ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ. Το οποίο δεν το έχουμε. Και πάνω σ αυτό, έχω να σας πω πολλά και καταγγελτικά όταν περασει αυτό το κακό. Με την ελπίδα ότι δεν θα περιμένουμε την επόμενη καταστροφή για να χτίσουμε ένα δυνατό δημόσιο σύστημα υγείας.

Αλλά ως τότε σας παρακαλώ ακούστε με. Όσοι με γνωρίζετε προσωπικά, ξέρετε γιατί σας τα λέω όλα αυτά.

Στην μία φωτογραφία, ο αγαπημένος μου πατέρας Δημήτρης “Μήτσος” Λιόλιος. Έφυγε στα 53 του και δεν πρόλαβε να χαρεί την αγάπη της οικογένειας που έκανα. Άφησε όμως πίσω του ένα παράδειγμα αξιοπρεπούς και καλού ανθρώπου.

Και στη άλλη φωτογραφία, η ρετσίνα “Μαλαματίνα” με τον Σταυρίδη να την διαφημίζει, το Scania με την αθάνατη πια μίζα που επισκεύασα, και η ταβέρνα του Αλέκου του Ψώνη “Το μεράκι” όπου θα ξανασυναντηθούμε όλοι μετά την πανδημία να το γιορτάσουμε!

Επιμέλεια: Αντώνιος Λιόλλιος, Παθολόγος, Εντατικολόγος

Περισσότερα Άρθρα

Σχετικά Άρθρα

Νέες Δημοσιεύσεις

ΕΛΣΤΑΤ: Στο 8,50% του ΑΕΠ η συνολική χρηματοδότηση για τις δαπάνες υγείας το 2022

Η συνολική χρηματοδότηση των δαπανών υγείας παρουσίασε αύξηση κατά 5,4% το 2022 σε σχέση με την αντίστοιχη χρηματοδότηση του έτους 2021, αλλά μειώθηκε ως...

Αφρικανική σκόνη, δυνητικοί κίνδυνοι, τρόποι προφύλαξης

Τα σωματίδια που φτάνουν μέχρι τις κυψελίδες των πνευμόνων. Ποιοι είναι ευάλωτοι και πώς θα προστατευτούν. Ο καθηγητής Πνευμονολογίας εξηγεί . Η αφρικανική σκόνη, που ξεκίνησε...

Υψηλότερος γενετικός κίνδυνος παχυσαρκίας σημαίνει σκληρότερη προσπάθεια για τα ίδια αποτελέσματα

Οι συγγραφείς της μελέτης δήλωσαν ότι θέλουν τώρα να δουν εάν τα ευρήματα γενικεύονται σε πιο αντιπροσωπευτικούς και διαφορετικούς πληθυσμούς. Τα άτομα με υψηλότερο γενετικό...

Ετικέτες