Λειτουργικές καρδιακές μεταβολές στην αρτηριακή υπέρταση

Η αρτηριακή υπέρταση είναι μια από τις πιο συχνές αιτίες διαστολικής δυσλειτουργίας που οδηγεί σε καρδιακή ανεπάρκεια. Αυξημένο τοιχωματικό στρες οδηγεί σε αύξηση της συσταλτικότητας των σαρκομεριδίων. Αρχικά παρατηρείται αύξηση της καρδιακής παροχής και της καρδιακής συχνότητας, ακολουθεί η μείωση των β-αδρενεργικών υποδοχέων και του όγκου παλμού και τελικά η αριστερή κοιλία οδηγείται σε σοβαρές δομικές διαταραχές όπως ίνωση και υπερτροφία. Κατόπιν λόγω υπερτροφίας η αριστερή κοιλία δεν μπορεί να διατηρήσει την αναγκαία καρδιακή παροχή και αρχίζει να διατείνεται.

Στην υπέρταση η αριστερή κοιλία αντιμετωπίζει αυξημένο μηχανικό στρες, παρουσιάζει μειωμένη διατασιμότητα και δε γεμίζει φυσιολογικά σε χαμηλές πιέσεις. Αυτή η διαταραχή ονομάζεται διαστολική δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας φαινόμενο κατά τo οποίo τα μυοινίδια δεν επιστρέφουν στο αρχικό μήκος χάλασης. Παράλληλα με την αύξηση της διαστολικής πίεσης στην αριστερή κοιλία, αντιρροπιστικά αυξάνονται και οι πιέσεις στον αριστερό κόλπο για να αυξηθεί η πλήρωση στην κοιλία. Οι αυξημένες διαστολικές πιέσεις μεταδίδονται στον αριστερό κόλπο και στις πνευμονικές φλέβες για περισσοτερο χρόνο από τις συστολικές αφού η διαστολική περίοδος αποτελεί περίπου τα δυο τρίτα του καρδιακού κύκλου. Αυτό οδηγεί τελικά σε πνευμονική υπέρταση.

Η διαστολική δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας παρουσιάζεται στο 75% των υπερτασικών. Παρατηρείται στο 25% των ασυμπτωματικών υπερτασικών χωρις υπερτροφία, στο 90% των ασυμπτωματικών υπερτασικών με υπερτροφία και στο 30-40% των ασθενών με συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια. Είναι πιο συχνή στους ηλικιωμένους υπερτασικούς Επιπλέον το μυοκάρδιο των υπερτασικών ασθενών είναι επιρρεπές στην ισχαιμία ακόμα και με φυσιολογικά στεφανιαία αγγεία. Αυτό συμβαίνει διότι στην υπέρταση παρατηρείται σύσπαση των στεφανιαίων αρτηριολιων λόγω περιαγγειακής ίνωσης, δυσλειτουργία της ενδοθηλιακής χάλασης, διαταραχή του λόγου του αυλού των στεφανιαίων αγγείων/μυοκαρδιακή μάζα, αυξημένο τοιχωματικό στρες, μείωση του λόγου υπενδοκάρδιας/υπεπικάρδιας αιματικής ροής, μείωση της πρώιμης διαστολικής στεφανιαίας ροής καθώς και μείωσης της υπενδοκάρδιας πυκνότητας των τριχοειδών αγγείων.

Τελικά οι παραπάνω παράγοντες που συνοδεύονται από ενεργοποίηση του άξονα ρενίνης- αγγειοτασίνης – αλδοστερόνης και από μεταβολές στη λειτουργία των β-αδρενεργικων υποδοχέων έχουν σαν αποτέλεσμα διαταραχές στις συσταλτικές πρωτείνες, επαναδιαμόρφωση εξωκυττάριων πρωτεινών και ίνωση που οδηγούν και στην συστολική έκπτωση του μυοκαρδίου των υπερτασικών ασθενών.

Περισσότερα Άρθρα

Σχετικά Άρθρα

Νέες Δημοσιεύσεις

Εθνικό Πρόγραμμα Πρόληψης και Καταπολέμησης Παχυσαρκίας Ενηλίκων σχεδίασε το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής για το υπουργείο Υγείας

Δράσεις πρωτογενούς, δευτερογενούς και τριτογενούς πρόληψης περιλαμβάνει το Εθνικό Πρόγραμμα Πρόληψης και Καταπολέμησης Παχυσαρκίας Ενηλίκων του υπουργείου Υγείας, το οποίο σχεδίασε το Πανεπιστήμιο Δυτικής...

Long Covid: Η νευρολογική διαταραχή που ταλαιπωρεί τους πάσχοντες

Μια νευρολογική διαταραχή που έκανε ευρέως γνωστή ο Αμερικανός ηθοποιός Brad Pitt έρχεται να προστεθεί στη μακρά λίστα συμπτωμάτων της long COVID Απροσδόκητες προεκτάσεις δείχνει...

Τυχαία εξωκαρδιακά ευρήματα στην αξονική στεφανιογραφία : Αξίζει να αναφερθούν ;

Ασθενής 70 ετών με άτυπα προκάρδια άλγηΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ: Καπνιστής, σακχαρώδης διαβήτης, υπέρτασηTriplex καρωτίδων: Αθηρωμάτωση και στις δύο καρωτίδες χωρίς σημαντικές στενώσεις (<20%).Συνεστήθη αξονική στεφανιογραφία. Διάχυτη...

Ετικέτες