Διερευνήθηκε η επίδραση των αγωνιστών του υποδοχέα GLP1, των ανταγωνιστών SGLT2 και του συνδυασμού τους στον ενδοθηλιακό γλυκοκάλυκα, στην αρτηριακή λειτουργία και στην αποδοτικότητα της μυοκαρδιακής λειτουργίας σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη 2 μετά από 12 μήνες θεραπείας.
Συνολικά 160 ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν ινσουλίνη (n = 40), λιραγλουτίδη (n = 40), εμπαγλιφλοζίνη (n = 40) ή τον συνδυασμό τους (GLP-1RA + SGLT-2i) ( n = 40) ως πρόσθετο στη μετφορμίνη. Μετρήθηκε κατά την έναρξη και 4 και 12 μήνες μετά τη θεραπεία: (α) το πάχος του γλυκοκάλυκα, (β) η ταχύτητα παλμικού κύματος (PWV) και η κεντρική συστολική αρτηριακή πίεση, (γ) η συνολική επιμήκης, κυκλοτερής και ακτινική παραμόρφωση της αριστερής κοιλίας, (δ) ο δείκτης myocardial work index.
Δώδεκα μήνες μετά τη θεραπεία, σε όλους τους ασθενείς βελτιώθηκε το πάχος του γλυκοκάλυκα, μειώθηκε το PWV, βελτιώθηκε η συνολική επιμήκης, κυκλοτερής και ακτινική παραμόρφωση (Ρ <0,05).
Σε ασθενείς που έλαβαν GLP-1RA, SGLT-2i ή το συνδυασμό τους, διαπιστώθηκε μεγαλύτερη αύξηση του πάχους γλυκοκάλυκα, μεγαλύτερη μείωση του PWV και της κεντρικής συστολικής αρτηριακής πίεσης, σε σχέση με όσους έλαβαν ινσουλίνη, παρά την παρόμοια μείωση στην τιμή της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (Ρ <0,05). Σε ασθενείς που έλαβαν GLP-1RA ή συνδυασμό GLP-1RA + SGLT-2i παρατηρήθηκε μεγαλύτερη αύξηση του δείκτη myocardial work index (12,7% και 17,4%) σε σύγκριση με όσους έλαβαν ινσουλίνη ή SGLT-2i (3,1% και 2% αντίστοιχα). Στους ασθενείς που έλαβαν SGLT-2i ή συνδυασμό GLP-1RA και SGLT-2i σημειώθηκε μεγαλύτερη μείωση του PWV (10,1% και 13%) και της κεντρικής συστολικής αρτηριακής πίεσης σε σχέση με όσους έλαβαν ινσουλίνη ή το GLP-1RA (PWV, 3,6% και 8,6%) (P <0,05 για όλες τις συγκρίσεις). Η διπλή θεραπεία έδειξε τη μεγαλύτερη επίδραση στους μετρημένους δείκτες σε ασθενείς με κλάσμα εξώθησης αριστερής κοιλίας <55% (P <0,05).
Συμπερασματικά, η δωδεκάμηνη θεραπεία με GLP-1RA, SGLT-2i και ο συνδυασμός τους έδειξαν μεγαλύτερη βελτίωση των αγγειακών δεικτών και αποδοτικότερη καρδιακή λειτουργία σε σχέση με τη θεραπεία με ινσουλίνη σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Η συνδυασμένη θεραπεία ως δεύτερης γραμμής αγωγή ήταν ανώτερη από την ινσουλίνη ή το GLP-1RA και το SGLT-2i ξεχωριστά.
J Am Heart Assoc. 2020 May 5;9(9):e015716. doi: 10.1161/JAHA.119.015716.
Επιμέλεια σύνταξης:
Ιωάννης Ντάλας, Καρδιολόγος, Γ.Ν. Άρτας
Κωνσταντίνος Κατωγιάννης, Καρδιολόγος, Π.Γ.Ν. «Αττικόν»
Ηλίας Καραμπίνος, Καρδιολόγος, Ευρωκλινική (Αντιπρόεδρος Ο.Ε.)
Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Καρδιολόγος, Νοσ. Ερυθρός Σταυρός (Πρόεδρος Ο.Ε.)