Το γράφημα δείχνει τι έχουμε περάσει όλοι σε Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία Ισπανία και ΗΠΑ. Επιτάχυνση της επιδημίας με εκρηκτική νοσηρότητα και θνησιμότητα τον Μάρτιο Απρίλιο και αρχές Μαΐου. ′′ Διδασκαλία ′′ η συζήτηση για τον αριθμό των θανάτων αλλά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ο παρακάτω όροφος είναι ακόμη πιο σοβαρός από όσο φαντάζεστε. Η νοσηρότητα που σχετίζεται με το νοσοκομείο,οι χρόνιες συνέπειες των σοβαρών Covid19 κλπ είναι τεράστια αλλά υποεκτιμώμενα προβλήματα που είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Περιμένουμε έναν αριθμό επιπλέον ασθενών που απαιτούν ειδική φροντίδα από ήδη πολυσύχναστες υπηρεσίες.
Στο γράφημα καταλαβαίνω ότι ο συγγραφέας έχει φτιάξει μια λίστα με καταστάσεις που οδηγούν σε ′′ τυχαίο ′′ ή μολυσματικό θάνατο. Εξαίρεση αποτελεί η παρουσία της νόσου του Πάρκινσον, η οποία αποτελεί χρόνια πάθηση. Σύμφωνα με την ερμηνεία μου αυτό πρέπει να θεωρείται έλεγχος.
Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί γιατί ο καρκίνος ή η καρδιαγγειακή νόσος δεν είναι στη λίστα. Ο λόγος είναι απλός. Πρόκειται για χρόνιες παθολογίες ενώ η πανδημία είναι μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης που γύρισε τον χάρτη σε λίγες εβδομάδες. Εδώ σημειώνω ότι η αύξηση των θανάτων επιταχύνεται ενώ τα συστήματα υγείας δεν έχουν κορεστεί (60 %- 70 % θάνατοι στη ΜΕΘ τον Μάρτιο στο Παρίσι, στις αρχές της επιδημίας στη Νέα Υόρκη κλπ.). Άνθρωποι που κάνουν τέτοιου είδους συγκρίσεις είναι είτε άσχετοι είτε ανέντιμοι. Απ ‘ όσο γνωρίζω αυτή η κατάσταση είναι απολύτως πρωτοφανής και δεν έχει καμία σχέση με τα ξέσπασμα γρίπης κλπ. (ήδη η γρίπη είναι στη λίστα). Αυτό το ανέκδοτο σύγκρισης με τη γρίπη πρέπει να σταματήσει. Γιατί η σοβαρότητα και η παθογένεση του Covid19 δεν έχουν καμία σχέση με τη γρίπη. Δεν έχουμε δει ποτέ ασθενείς με γρίπη να πηγαίνουν μαζικά από το σπίτι στο CSR. Δεν έχουμε δει ποτέ ασθενείς με γρίπη να κάνουν αυτό που ονομάζεται σήμερα Πνευμονική Ενδοαγγειακή Πήξη, ούτε ασθενείς να προσέρχονται στα επείγοντα περιστατικά με σύνδρομο ′′ συμπυκνωμένης ενδοαγγειακής πήξης ′′ Ενώ η συχνότητα αυτού του συνδρόμου για τους άρρωστους που ήταν σε έκτακτη ανάγκη και σε σουίτα που νοσηλεύονταν με COVID19 είναι 10 %. Όλες αυτές οι καταστάσεις συν προβλήματα, οι ανοσολογικές κάνουν το SARS-CoV-2 μία πολύ ιδιαίτερο μολυσματική ασθένεια και επικίνδυνη σε κοινωνικό επίπεδο. Οι λαϊκές μάζες επηρεάζονται ιδιαίτερα και απειλούνται από αυτόν τον ιό. Εάν θέλουμε να προστατεύσουμε τον λαό, δεν πρέπει να αρνηθούμε την πραγματικότητα. Πρέπει να είμαστε εποικοδομητικοί και ακριβείς. Αυτό το γράφημα κατά τη γνώμη μου δείχνει την πραγματικότητα. Στο χέρι μας είναι να προχωρήσουμε παραπέρα και να διεκδικήσουμε την προστασία των ανθρώπων που παραμένουν σε κίνδυνο.
Δημοσιεύτηκε από το Fabien Perrier
Επιμέλεια-Συγγραφή: Γρηγόρης Γεροτζιάφας