Ομάδα επιστημόνων προτείνει πλαίσιο για την αξιολόγηση των βιοδεικτών γήρανσης.
Οι λεγόμενοι βιοδείκτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον προσδιορισμό των διαδικασιών γήρανσης και τον εντοπισμό κινδύνων για ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία.
Ωστόσο, δεν υπάρχει μέχρι στιγμής συμφωνία σχετικά με το πώς και ποιες από αυτές τις μετρήσεις θα πρέπει να χρησιμοποιούνται.
Ερευνητές από το Ίνσμπρουκ στην Αυστρία, μαζί με διεθνείς συναδέλφους τους, προτείνουν τώρα στο επιστημονικό περιοδικό “Cell” ένα πλαίσιο για την αξιολόγηση των βιοδεικτών γήρανσης, το οποίο θα πρέπει να επιτρέψει και νέους τρόπους πρόληψης των ασθενειών που σχετίζονται με τη γήρανση.
Οι βιοδείκτες είναι βιολογικά χαρακτηριστικά που μπορούν να μετρηθούν αντικειμενικά και επιτρέπουν την εξαγωγή συμπερασμάτων για την κατάσταση της υγείας. Αυτοί μπορεί να είναι ορισμένα μόρια ή διάφορες μετρούμενες τιμές, που κυμαίνονται από την ταχύτητα βάδισης και τον δείκτη μάζας σώματος έως τα δεδομένα από συσκευές παρακολούθησης της φυσικής κατάστασης.
Τα τελευταία χρόνια έχουν προταθεί διάφοροι μοριακοί ή κλινικοί βιοδείκτες γήρανσης, αλλά μέχρι στιγμής κανένας από αυτούς δεν έχει καθιερωθεί κλινικά, αναφέρει η ανακοίνωση του Πανεπιστημίου του Ίνσμπρουκ.
Η Chiara Herzog και ο Martin Widschwendter του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Μεταφραστικής Ογκολογικής Πρόληψης και Προληπτικού Ελέγχου – EUTOPS (European Translational Oncology Prevention and Screening Institute) και του Πανεπιστημίου του Ίνσμπρουκ, μαζί με συναδέλφους τους, πρότειναν ένα πλαίσιο για την ορολογία και τον χαρακτηρισμό των βιοδεικτών γήρανσης, συμπεριλαμβανομένης της ταξινόμησης και των πιθανών κλινικών περιπτώσεων χρήσης.
Με αυτό, ελπίζουν να έχουν “θέσει τις βάσεις για την ανάπτυξη έγκυρων βιοδεικτών γήρανσης και τη χρήση τους σε κλινικές δοκιμές και στην πράξη”, όπως γράφουν στη δημοσίευση.
Ταξινομώντας τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των διαφόρων υφιστάμενων βιοδεικτών, οι επιστήμονες συνέταξαν επίσης έναν κατάλογο κριτηρίων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να καθοριστεί αν ένας υποψήφιος βιοδείκτης θα μπορούσε να είναι χρήσιμα εφαρμόσιμος σε μια συγκεκριμένη περίπτωση.
Για παράδειγμα, ένα βασικό κριτήριο είναι η δυνατότητα γενίκευσης, επειδή συχνά οι βιοδείκτες αναπτύσσονται στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αλλά θα πρέπει να λειτουργούν σε όλους τους πληθυσμούς ανεξαρτήτως εθνικότητας.
Οι ερευνητές προτείνουν επίσης τυποποιημένα πρωτόκολλα για την προετοιμασία ενός βιοδείκτη για κλινική χρήση.