Πρώτη επισήμανση: ΔΕΝ χρειάζεται καμία εκπαίδευση στην χρήση τους (σε μελέτες στις ΗΠΑ, παιδιά του δημοτικού τους χειρίστηκαν χωρίς καμία εκπαίδευση το ίδιο καλά με διασώστες του ΕΚΑΒ) και ΔΕΝ είναι σε καμία περίπτωση επικίνδυνοι…
Δεύτερη επισήμανση, εξασφαλίζουν μέχρι 70% επιβίωση, όταν χωρίς απινιδωτή η επιβίωση είναι <20% και μπορεί να ανέλθει αυτό σε 85% με σωστή ΚΑΡΠΑ.
Ακολουθούν οι εξής επισημάνσεις επί της ουσίας:
1. Ο αιφνίδιος θάνατος στους νέους είναι σπάνιος (9η αιτία θανάτου σε παιδιά σχολικής ηλικίας, πρώτη τα ατυχήματα)
2. Ο αιφνίδιος θάνατος είναι ελαφρά πιο συχνός σε αθλητές (1-2/100.000/έτος σε αθλητές 12-35 ετών, 1/200.000 ως 1/138.000/έτος σε μικρότερης ηλικίας αθλητές π.χ. γυμνάσιο
3. Δεν υπάρχει καταγραφή της επίπτωσης στη χώρα μας (πρωτότυπο!), στις ΗΠΑ συμβαίνει σε 1 ανά 111 σχολεία το χρόνο με μεγαλύτερη συχνότητα στα κολλέγια (1/8), μετά στα γυμνάσια (1/125) και τέλος σε δημοτικά 1/200 σχολεία/έτος.
Το θέμα δεν είναι απλό και δεν πρέπει να προσεγγίζεται επιφανειακά αλλά φαίνεται ότι:
“Αξίζει τον κόπο” να υπάρχουν αυτόματοι απινιδωτές σε
1. Πολυσύχναστους χώρους όπου συναθροίζονται και ενήλικες (κίνδυνος αιφνιδίου θανάτου 5-10 φορές μεγαλύτερος > 35 ετών), όπως πλατείες, αεροδρόμια, γήπεδα, συναυλίες, κτλ.
2. Σε αθλητικές εγκαταστάσεις, σωματεία, αγώνες (λόγω > συχνότητας θανάτου σε αθλητές)
Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα υπάρξει πραγματικό όφελος από την εγκατάσταση απινιδωτών σε όλα τα σχολεία της χώρας, σε μια χώρα όπου:
1. Δεν έχουμε στατιστικά για το τι συμβαίνει (αλλά με ένα περιστατικό βγάζουμε συμπεράσματα!).
2. Δεν έχουμε φροντίσει να υπάρχουν απινιδωτές εκεί που σίγουρα χρειάζονται, (Σημείωση: αν δεν τους κλέψουν-βανδαλίσουν).
3. Δε έχουμε υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία την βασική υποστήριξη ζωής (BLS/ΚΑΡΠΑ).
Συμπερασματικά δεν είμαι πεπεισμένος ότι χρειάζονται στα σχολεία. Στις ΗΠΑ δια νόμου υπάρχουν σε κάποιες πολιτείες όπως φαίνεται δεξιά στην εικόνα, (οι εταιρείες πιέζουν να μπούν σε όλες). Το κόστος (1000Ε ο ένας), δεν αποτελεί πρόβλημα, δεν είναι τεράστιο, αλλά η σχέση κόστους-οφέλους πιστεύω ότι είναι σαφώς αρνητική. Και για αυτούς που θα προτρέξουν να πουν δε μετριέται η ζωή ενός παιδιού σε κόστος όφελος, συμφωνώ απόλυτα για αυτό υποστηρίζω σθεναρά να μπούν εκεί που χρειάζονται…
Επιμέλεια: Περικλής Νταβλούρος, Καθηγητής Καρδιολογίας, Ιατρική Σχολή Πανεπιστήμιο Πάτρας