Πότε λέμε ότι ένα άτομο πάσχει από αυξημένη αρτηριακή πίεση ή αρτηριακή υπέρταση;
Αρτηριακή πίεση είναι η πίεση που ασκεί το αίμα μας στην καρδιά και στα αγγεία ή γενικότερα στο κυκλοφορικό μας σύστημα. Όταν αυτή η πίεση είναι αυξημένη τότε λέμε ότι έχουμε ένα άτομο με Αρτηριακή Υπέρταση.
Οι φυσιολογικές τιμές της αρτηριακής πίεσης εξαρτώνται και από τις συννοσηρότητες από τις οποίες πάσχει ο εξεταζόμενος. Επίσης είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ότι διαφορετική είναι η αρτηριακή πίεση όταν την λαμβάνουμε σωστά στο σπίτι μας με ένα αξιόπιστο ψηφιακό πιεσόμετρο, σε ένα ήσυχο δωμάτιο έπειτα από παρέλευση τουλάχιστον 5 λεπτών ξεκούρασης και διαφορετική κατά τη λήψη στα εξωτερικά ιατρεία ενός Νοσοκομείου ή στο ιδιωτικό Ιατρείο.
Τι εννοούμε όταν λέμε μεγάλη και μικρή πίεση;
Η αρτηριακή πίεση διακρίνεται:
- στην πίεση κατά τη διάρκεια που η καρδιά ευρίσκεται στην συστολική φάση και αυτή είναι η μεγάλη ή συστολική πίεση και
- στην πίεση κατά την διάρκεια της διαστολικής φάσης και αυτή η πίεση είναι η μικρή ή διαστολική πίεση.
Οι φυσιολογικές τιμές της αρτηριακής πίεσης βάσει τόσο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Υπερτάσεως όσο και της Αμερικάνικης Εταιρείας έχουν ορισθεί ως εξής: Συστολική < 140mmHg / Διαστολική < 90 mmHg. Οι τιμές από 130 έως 140 mmHg για την συστολική και 85 έως 90 mmHg για την διαστολική έχουν χαρακτηρισθεί ως προϋπέρταση.
Άρα: Η ιδανική αρτηριακή πίεση για τα σημερινά δεδομένα είναι: <130 mmHg η μεγάλη, <80 mmHg η μικρή.
Να σημειωθεί ότι για τους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη η συστολική πίεση πρέπει να είναι ακόμη πιο χαμηλή (μεταξύ 120 και 130 mmHg).
Η αρτηριακή υπέρταση είναι ένας “Σιωπηλός δολοφόνος” της ανθρώπινης φύσης ο οποίος αυξάνεται προοιούσης της ηλικίας και αφορά και τα δύο φύλα με μικρή επικράτηση στους άνδρες. Ο παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει καθιερώσει την 17η Μαΐου ως “Παγκόσμια Ημέρα κατά της Αρτηριακής Υπέρτασης” για να υπενθυμίζουμε σε όλους μας τον αόρατο αυτό εχθρό της υγείας μας, εξαιτίας του οποίου και από τις πολλαπλές επιπλοκές του, χάνονται περίπου 2500.000 ανθρώπινες ζωές ημερησίως σε όλη την υφήλιο.
Πώς μετράμε την πίεση;
Ο 10λογος για την σωστή μέτρηση της αρτηριακής πίεσης:
1. Προ της μετρήσεως χρειάζεται ξεκούραση τουλάχιστον για 5 λεπτά σε καθιστή ή ύπτια θέση και μετά ακολουθεί
η μέτρηση.
2. Ο βραχίονας ή ο καρπός όπου εφαρμόζεται ο αεροθάλαμος να βρίσκεται στο ύψος της καρδιάς και το χέρι να είναι σταθερό και ακίνητο.
3. Δύο ή τρεις μετρήσεις κάθε φορά με μεσοδιάστημα 1-2 λεπτών συνήθως είναι αρκετές. Τις τελευταίες μετρήσεις τις θεωρούμε πιο αξιόπιστες.
4. Η περιχειρίδα τοποθετείται κατευθείαν πάνω στον βραχίονα και όχι πάνω από το μανίκι.
5. Το κέντρο του αεροθαλάμου (συνήθως υπάρχει σημάδι) πρέπει να είναι πάνω στο σημείο που ψηλαφάται η βραχιόνιος αρτηρία (στην έσω ή καμπτική επιφάνεια του αγκώνα).
6. Η μέτρηση όταν λαμβάνεται με μηχανικό πιεσόμετρο πρέπει να γίνεται πάντα με ακουστικά και αυτά πρέπει να τοποθετούνται ακριβώς πάνω από την αρτηρία. Εξίσου αξιόπιστη είναι και η μέτρηση με ένα σύγχρονο ψηφιακό πιεσόμετρο καλύτερα βραχίονος και όχι καρπού, σε ήρεμο περιβάλλον όπως προαναφέραμε.
7. Το φούσκωμα του πιεσόμετρου πρέπει να φθάνει τα 200-220 mmHg.
8. Το ξεφούσκωμα πρέπει να γίνεται αργά (περίπου 10 χιλιοστά κάθε 5 δευτερόλεπτα).
9. Ο πρώτος σαφής ρυθμικός ήχος είναι η μεγάλη πίεση ενώ η εξαφάνιση του ισοδυναμεί με την μικρή πίεση.
10. Η πίεση πρέπει να καταγράφεται σε χιλιοστά (π.χ. 140 mmHg και όχι 14). Τα κλασικά (μηχανικά ή υδραργυρικά ) πιεσόμετρα έχουν ένδειξη για κάθε δύο χιλιοστά πίεσης π.χ. 100, 102, 104 κ.λπ. Η πίεση δεν πρέπει να στρογγυλεύεται αλλά να αναγράφεται με το τελικό ζυγοψήφιο π.χ. 142-88 mmHg. Η μέτρηση με ψηφιακό πιεσόμετρο πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική και επιχειρείται σε άτομα με σχετικά λεπτό βραχίονα ή καρπό. Τέλος θα πρέπει να αποφεύγετε σε άτομα που εμφανίζουν αρρυθμίες (π.χ. χρόνια κολπική μαρμαρυγή, έκτακτες κοιλιακές συστολές κ.λπ.).
Τι πρέπει να κάνει ένα υπερτασικό άτομο για να αντιμετωπίσει την αυξημένη αρτηριακή πίεση;
Ο 10λογος για την αντιμετώπιση της αρτηριακής πίεσης:
1. Περιορισμός όσον το δυνατόν περισσότερο της πρόσληψης νατρίου (μαγειρικό αλάτι, διάφορες σόδες κ.λπ.).
2. Ρύθμιση του σωματικού βάρους στο φυσιολογικό.
3. Μείωση των ζωικών και κεκορεσμένων λιπών στην διατροφή του.
4. Αντικατάσταση των παραπάνω τροφών με άπαχα λευκά κρέατα (κοτόπουλο, γαλοπούλα και ψάρια).
5. Αποφυγή της υπερβολικής χρήσης οινοπνεύματος.
6. Αύξηση σωματικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια των καθημερινών του ενασχολήσεων ή προγραμματισμένη άσκηση (σε γυμναστήρια, γήπεδα κ.λπ).
7. Διακοπή του καπνίσματος. Μείωση δεν θεωρείται ικανοποιητικός τρόπος αντιμετώπισης.
8. Έλεγχος της καθημερινής σωματικής και ψυχικής καταπόνησης (αποφυγή STRESS).
9. Έλεγχος και των υπόλοιπων προδιαθεσικών παραγόντων για εμφάνιση νόσου το καρδιαγγειακού συστήματος (ρύθμιση του επιπέδου χοληστερίνης, παρακολούθηση του σακχάρου του αίματος, απώλεια βάρους).
10. Καρδιολογική παρακολούθηση και εργαστηριακή τεκμηρίωση κάθε 6 ή 12 μήνες το αργότερο με υπερήχους καρδιάς και για τις περιπτώσεις με μεγάλη διακύμανση της αρτηριακής πίεσης 24ωρη μελέτη με φορητές συσκευές μετρήσεως της (Holter πιέσεως).
Γράφει ο Σπανός Αναστάσιος, Επεμβατικός Καρδιολόγος, Αντιναύαρχος (ΥΙ) ΠΝ εα, Επιτ. Διευθυντής Υγειονομικής Υπηρεσίας ΠΝ, Διευθυντής Καρδιολογικής Κλινικής και Αιμοδυναμικού Εργαστηρίου, Ιατρικό Κέντρο Αθηνών
Πηγή: https://www.iatriko.gr/el/content/artiriaki-ypertasi-enas-siopilos-dolofonos?cl=609